Матэрыялы для слоўніка народна-дыялектнай мовы (1960)

глыбока (у снег, гразь, ваду). Сталі наўспрамік (гл.) ісьці й убухалісь у цалік (гл.) па калёна. УВАРЬГЦЦА дзеясл., -ыцца, зак. Вельмі добра зварыцца. Гора біз зуб6ў: як мяса ні ўварыцца, дык ні магу пажваць. Уварыўся гарох, аш раскуляшэў (гл.). УГРУ'НЬ прысл. Хутка, шпарка, шыбка. Ужываецца з дзеясловам бегчы (бегаць, пабегчы i інш.). Сбнца стала цямнёць (пра сонечнае зацьменне), дык мы с Пухбушчыны (урочышча) угрунь бёглі дамой. Ужываецца таксама наугрунь (гл.). УГРЭ'Й наз., м., р. -эю, мы. няма. Месца, дзе надта прыграе сонца. С угрэю й памідоры смашнёйшыя. Німа ўгрэю — гуркі ні растуць. УДА'УНІЦЦА дзеясл., -іцца, зак. Надта доўга зацягнуцца (пра што-небудзь, што даўно было, адбывалася). Трохі хварэў дома й думаў, што станіць луччы. A цяпёр ўдаўнілась i наўрат ці вылічуць. У судзё сказалi, што дужа ўдаўнілась i ня будуць судзіць. УДЖЫГНУ'ЦЬ i УДЖГНУ'Ць дзеясл., -e, перах. i без дап., зак. Гл. джыгнуць- Адна такі й уджыгнула (пчала). УЖАЛЕ7ІЫ прым. Пра страву, якая ўжалёла (гл.). Маё (дзеці) любюць ужалёлую бульбу. УЖАЛЕ'ЦЬ дзеясл., -e, неперах., зак. Задужа, вельмі ўварыцца, упячыся, усмажыцца. Ужалець (аж стаць жоўтай) можа смажаная бульба ў вельмі гарачай печы. Накрыла бульбу скаварадби i паставіла далі (далей), кап добра ўжалёла к абёду. УЗЬМЕ'ЖЬІК (узмёжак) наз., м., p. -жк-а. Бакавая частка, край шырокай мяжы (на агародзе). Узмежак звычайна зарастае травой. I на ўзьмёшку ёсць травы —- на паватку можна папасьвіць (карову). Ужываецца побач з абмежак. УЗЯ'ДЗІНА дзеепрым. Узята. Сёна ўзядзіна зь бярэма (гл.). Бачу, што ўзядзіна трохі бульбы. УКЛІПА'ЦЦА (укляпацца) дзеясл., -пл-юся, -п-ішся, зак. Абазнацца, памыліцца, прыняць чужога чдлавека за свайго знаёмага. Хацёла ўжо загаварыць зь йім, ды бачу, што ўкліпалась. У пацёмку й укліпацца ня штука. Параўн.: укляпацца ў Дзятлаўскім, Рудзенскім раёнах