біцца. ТонкІ, з упалымі ад голаду, знясілення бакам! (пра жывёлу). ПІРАХЛЯ'БІЦЦА (перахлябіцца) д з е л с л -іцца, зак. Рэзка патанець ад голаду, знясілення (пра жывёлу). Дужа пірахлябіўся (конь) з дарогі. ПЛО'ЙМА наз., ж., р.-ы. Зборышча, вялікая колькасць чаго-небудзь. Хлапцбу цэлая плойма сабралась. Параўн.: Яны (нямецкія бамбардыроўшчыкі) ішлі вялікімі плоймамі. К. Чорны, Раманы i аповесці, ДВБ, M., 1951, стар. 526. ПЛЯВУ'ЗГАЦЬ дзеясл., -ю, -еш, неперах., незак. Гаварыць лішняе, непатрэбнае (пра што-небудзь), «малоць языком», разводзіць плёткі. Плявузгая на чалавёка німавёдама што. ПСУДБІГАМ (подбегам) прысл.. Вельмі хутка ісці, месцамі нават бегчы трушком. Я за йімі ўсё подбігам i подбігам, аж да Галбучына. ПО'КЛАТ (поклад) наз., м., p. -y (-a). Яйка, якое пакідаецца ў гняздзе, дзе нясуцца куры. ПРА'СЛА наз., н., p. -а. Частка плоту паміж слупкамі, каламі—ад аднаго (слупка, кола) да другога. ПРАЦЬ дзеяслпяру, пярэш, перах. i без дап., незак. Ужываецца рэдка. Параўн.: пральня, прачка. Звычайна пяруць палатно, бялізну, калі яе мыюць на рэчцы i б'юць пранікам. Гэта бяльлё трэба добра праць, бо заношана. Параўн.: праць (y гэтым значэнні). Смародзінка Крупскага р-на, B. Негнавічы Барысаўскага р-на; старажытнаруск. пьратиу— давіць, таптаць, мыць; польск. ргас'—мыць (бялізну). ПРАЧУХА'НКА наз., ж., p. -i. Пераважна ўжываецца ва ўстойлівым словазлучэнні даць прачуханкі— набіць, адлупіць, пакараць за што-небудзь. Кап даваў прачуханкі, ні былі п такія балаўныя (дзеЦі). ПРО'ЛУПКА (пролубка) наз., ж., p. -i. Палонка (на рацэ). Лайнб (гл.) ў пролупку й пашлб з вадой. Параўн.: руск. прорубь. ПРО'МІЦЦЮ (промеццю) прысл. Вельмі хутка, імгненна, з рэзкімі рухамі. Ужываецца звычайна з дзеясловамі руху: выскачыць, выбегчы, пабегчы, кінуцца, панесціся i інш. Проміцьцю выскачыў c хаты. Параўн.: руск. стремглав
Дадатковыя словы
бюць, галбўчына, гбладу, дўжа, занбшана, пбдбегам, пбдбігам, пбклад, плявузгаць, поклат, прасла, прачуханка, прблупку, прбмеццю, прбміцьцю, пролупка, проміццю, пьратй, пірахлябіцца, хлапцбў
11 👁