ПАЛАШ! наз., р. -ак, адз. няма. Малыя начоўкі, у якіх звычайна палаюць тоўчаныя крупы. ПАЛА'ХАЦЬ дзеясл., -ю, -еш, неперах., зак. Гл. лахаць. Трохі палахаў нёйдзя ды й прыбёх. ПАЛЭ'ПАЦЬ дзеясл., -ю, -еш, перах. i без дап., зак. Гл. лэпаць. Палэпаў у століку й ні нашоў (нажа). ПАМО'СТ наз., м., р. -а (-у). Тое, што i мост (гл. 2). ПАНТСУШЛЬ (пантопель) наз., м., р. -пл-я. Вязаны лапаць з тоўстых пяньковых ці ільняных нітак. Даўнб ўжо пантоплі ня носюць. Параўн.: у «Словаре белорусского наречия» И. Носовича пантопель — туфель (стар. 392). ПАШКА'ЦЬ дзеясл., -ю, -еш, перах. i без дап., незак. Упікаць, дакараць. Ужо сколькі разбу папікаў мне грошы. Побач ужываецца папракаць (гл.), упікаць. Параўн.: Ен папікае мяне хлебам, адзежаю... Я. Колас, 36. тв., т. VI, ДВБ, М., 1952, стар. 367. ПАШРА'ШКА наз., ж., р. -i. Вялікая ёмкая палка, якой можна модна ўдарыць. Такога каня толькі naniрашкай падганяць. ГІАПІХА'ЙЛА наз., агульн., -ы. Бездапаможны чалавек, што нічога не робіць па сваёй волі, якога ўсюды, дзе толькі трэба, пасылаюць рабіць, «піхаюць». Як жа ш цяшка жыць с такім папіхайлам. ПАПЛЁ'ТА i ПАПЛЕ'ЦІНА наз., ж.,р. -ы. Тонкая (звычайна абчасаная з аднаго боку) жэрдка, якой прымацоўваецца да лат салома страхі; прывязваецца да лат віткамі. Hi хваціла паплет, а так бы дакрылі. ПАПРАКА'ЦЬ дзеясл., -ю, -еш, перах. i без дап., незак. Упікаць, дакараць. Побач з папікиць (гл.), yniкаць. ПАРАКО'НКА наз., ж., р. 4. Калёсы з дышлем, у якія запрагаюць пару коней. ПАРО'НКІ наз., р. -ак (-к-ау), адз. няма. Дробная бульба, якая звычайна ідзе на корм жывёле. У сенцах марос 'паронкі прыхваціў. Побач ужываецца свіная бульба, дробная бульба. ПАРУКА'ЦЦА дзеясл., -юся, -ешся, зак. Павітацца за руку. Тблькі парукаліся й машына пашла. Ужываецца рэдка. ПАСАБГЦЬ i ПАСО'БЩЬ дзеясл., -бл-ю, б4ш, непе