ПАДЖГА'ЦЬ дзеясл., -ю, -etu, неперах., зшс. Гл- джгаць. Мусіць, у Вішбу паджгала, нійначы. ПАЖА'ЛІЦЦА дзеясл., -юся, 4шся, зак. Гл. жаліцца. Схадзіла ў Савёт i пажалілася (арф.). ПАЗА'ДЗЬДЗЯ (пазаддзе) наз.} н., p. -я, мн. няма. Дрэннае (лёгкае) зерне з пустазеллем; пры веянні ўручную яно застаецца ззаду, не ляціць далёка. Курам с пут пазадзьдзя ёсь. Параўн.: у «Русско-белорусском словаре» — пазадкі. ПАЗБРО'ДАВАЦЬ дзеясл., -/о, -еш, неперах., зак. Гл. зородаваць. Пазородавалі (дзеці) у градах. ПАЗДАРО'УКАЦЦА дзеясллося, -ешся, зак. Гл. здарбукацца. Прайшбу i ні паздарбукаўся. ПАЗЕ'МКА наз., ж.у p. 4. Невялікая мяцеліца ў марознае надвор'е, снег па зямлі пераносіцца ветрам. Цэлы дзень пазёмка. ПАЙІМШЬГЦЬ (паімшыць) дзеясл., -ў, -ыш, перах. i без дап., зак. Гл. імшыць. Хацёлі пайімшыць ды нёшта так складаюць (хлеў). ПАКА'МІСЬ прысл. i злучн. Пакуль што, пакуль. Хай пабудзіць (дзіця) пакамісь у нас. Пакамісь завязёш (воз гною), я гэты выкіну c пуні. Ужываецца таксами пакуль што, пакуль. ПАКАПАНГЧЫЦЬ дзеясл., -у, -ыш, зак. Гл. капашчыдь. Так дзень пакапашчыш, што й рук ня чуйіш. ПАКАРТАВА'ЦЬ дзеясл., -у-ю, -у-еш, перах. i без дап., зак. Гл. картаваць. Пакартавалі (карты) й зноў гуляць. ПАКАРЬГЦЬ дзеясл., -у, -ыш, перах. i без дап., зак. Гл. карыць. Да вясны сказалі пакарыць (бярвенне) i спаліць кару. ПАКЛЬГЧЫЦЦА д з е я с л -чыцца, зак. Гл. клычыць. Лёташні (лён) дужа паклычыўся. ПАКЛЬГЧЫЦЬ дзеясл., -у, -ыш, перах., зак. Гл. клычыць. ПАКРЭ'ПНУЦЬ дз е я с л - е (-уць), неперахзак. Гл. крэпнуць. Здрантвець, адзервянець, знямець (пра рукі) ад холаду. Так пакрэплі рукі, што ні атшпіліць гузіка. Параўн-: аграбнуць. Губіншчына Чэрыкаўскага р-на. ПАЛА'НАЧКІ наз., p. -ак (-каў), адз. няма. Памянш. ад паланкі (гл
Дадатковыя словы
вішбў, гўзіка, дўжа, збрбдаваць, карў, мўсіць, надворе, паджгаць, пажаліцца, пазбродавалі, пазбродаваць, паздарбўкаўся, паздароукацца, паземка, пакартаваць, пакрэпнуць, паланачкі, прайшбў, пўні, рбўкацца, рўкі, чўйіш
9 👁