тыя, a зроблены з дрэва, выкапанага з коранем. Капані ў вайну згарэлі. Іўапанёў цяпёр мала ёсь. КАПАНГЦА н а з ж., p. -ы. Матыка. Засохла зімля й капаніца ні бярэць. КАПАНГЧЫЦЬ д з е я с л -y, -ыш, перах. i без дап., незак. Матычыць. Перад вайной яшчэ капанічылі ў Пушчы ляда (арф.). КАПЕ'Ц наз.7 м., p. -пц-а. 1. Насыпаны бугор зямлі. Пад Радоўскім (урочышча) i цяпёр ёсь капцы, кажуць, што ат войнаў. 2. Груд бульбы, буракоў i інш., абкладзены саломай i засыпаны зямлёй. Kaпёц бульбы пірабралі. C капца вяснби прывязьлі (бульбы). КАПО'ШКА назагульн., p. Той, хто ледзь варушыцца, корпаецца, павольна i няўмела робіць (асабліва пры зборах куды-небудзь). Hy й капошка—кал і ты зьбярэсься? Німа цярпёньня такую капошку ажыдаць. КАПЦЮ'ЛКА I КАПЦГЛКА наз.у ж., pA. Газоўка. Капцюлку ў бані пакінулі. Параўн.: капцёлка. Панкратаўка Горацкага р-на. КАРА'ВАШНІК (каравачнік) наз., м., p. -a. Зборшчык каравак (гл.). Каравашнік скора будзя ёхаць. КАРА'УКІ наз., р.-ак (-кау), зб. Непрыгоднае рыззё, старый анучы. Гэта ш столькі каравак сабрала. Поў бач з трап'ё, трапкі. КАРТАВА'ЦЬ дзеясл,у -ю, -еш, перах. i без дапне зак. Тасаваць, перамешваць карты ў калодзе. КАРШЭ'НЬ наз., м., p. -я. Шыя, карак. Звычайна ўжываецца ва ўстойлівых словазлучэннях надаваць у каршэнь, гнаць у каршэнь. Ня трэба гнаць у каршэпь — сам старайіцца. КА'РЫ 1 прым. Кары (колер). КА'РЫ 2 наз.у р.~аў, адз. няма. Кароткія капаыі (гл.), якія выкарыстоўваюцца для гіеравозкі бярвення. Бервяно кладзецца на двое саней, з іх пярэднія— кары. КАРЫ'ЦЬ дзеясл., -ў, ~ышу перах. i без дап., незак. Абчосваць, здымаць, здзіраць кару (з бервяна, жэрдкі). Удвух карылі дзень i ня кончылі. KATO'K-1 наз,. м., р.-тк-а. Коцік. Каток нёйдзя гірапаў. Ужываецца коцік. KATO'K.2 1. Колца, адпілованае ад круглага палена
Дадатковыя словы
katok, бўдзя, бўльбы, вайнў, вяснбй, капбшка—ка, капбшку, капец, капцюлка, караукі, картаваць, карыць, пўшчы, стблькі, трапё, удвўх
9 👁