вобласці; зазімкавы. Кіцін Парыцкага р-на; зазімліваты. Мервіны Клецкага р-на; западлівы. Панкратаўка Горацкага р-на, Загорцы Радашковіцкага р-на. ЗАКАВА'ЦЬ дзеяслзакучо, заку-ёш, п е р а х зак. 1. Закаваць (y кайданы). 2. Пры коўцы каня закрануць, пашкодзіць цвікам неарагавелую частку капыта. Закавалі Сокала—захрамаў. 3. Ужываецца пры дзіцячай гульні ў схованкі («y палачкустукалачку»). Усе хаваюцца, a адзін шукае іх. Kaго знойдзе—«закуе», г. зн. стукам палкі па чым-небудзь (y пэўным месцы) i словамі «кую-кую» дае ведаць, што той «закаваны». ЗАКА'ЛІЦ (закалец) наз., м., p. -a, мн. няма. Сыраваты слой пры ніжняй скарынцы хлеба, булкі. Закаліц у паліц. ЗАКІЛЗА'ЦЬ дзеясл., -ю, -еш, перах., зак. 1. Закілзаць. Укласці ў рот каню цуглі. Ужываецца таксама зацугляць, замуздаць (гл.). 2. Уцягнуць у лыч свінні дрот, каб не рыла. Фронка закілзаў абодвух парсюкоў. ЗАЛЕ'ЦЬ дзеясл., -ю, -еш, незак. Мерзнуць, зябнуць. На рэццы зімби рукі залёюць. Гл. золкі. ЗАЛКАТА' назж., p. -ы, мн. няма. Ад золкі (гл.). На такой залкацё дзень прастаяў. ЗАМАСЬЦГЦЬ (замасцщь) д з е я с л -шч-у, -сц-іш, перах. i без дапз ак. Гл. масціць. За дзень i замасьцілі (падлогу). ЗА'МІЦЬ (замець) назж., p. -i. Завіруха, завея (што замятае дарогу). У такую заміць выправіўся нёкуды. Другі дзень заміць на дварэ. ЗАМУЗДА'ЦЬ д з е я с л -ю, -еш, перах., зак. Закілзаць (каня). Малады йішчэ (конь), ні даёцца замуздаць. Параўн.: руск. зауздать. ЗАМЫЛГЦЦА дзеясл., чося, -ішся, зак. Сціснуць губы, падабраўшы іх к зубам. Другая (дзяўчына) замыліцца й сядзіць (на вечарынцы). ЗАПА'РКА назж., p. -i, мн. няма. Аблітая варам, запараная мякіна. Цэбар запаркі зьёла (карова). Запарку дык усю гіаёсь. ЗАПАТО'ЧЧА наз., н., p. -а, мн. няма. Ужываецца толькі ў фразеалагічным словазлучэнні за ленню i за
Дадатковыя словы
аббдвух, залець, запарка, запаточча, зблкі, зімбй, рўкі
7 👁