паточча не відаць. Пра Надта ляшвага, гультаяватага чалавека, якому лянота засланяе ўсё ў жыцці. ЗАПЕ'ЧАК наз., м., p. -чк-а. Драўляны фундамент, на які ставіцца руская печ. Запёчак толькі абгарэў. Гл. зачынак. ЗАГІЛІКНУ'ЦЬ дзеясл., -ў, -ёш, перахзак. Ужываецца побач з зашпіліць. ЗАПУСЫДГЦЦА (запусціцца) дзеясл., -іццау зак. Гл. запусьціць (2). Сёліта запусьцілась (карова) усягб на мёсіц. ЗАПУСЬЦГЦЬ (запусціць) д з е я с л -шч-ў, -сц-іш, перах. i без дап,. зак. 1. Запусціць. Пакінуць без догляду, нядбайна аднесціся. Запусьцілі грады, ні палолі. 2. Запусціць (карову), не даіць перад цяленнем. Запусьціла ўжо сваю (карову). ЗАТЛУ'МА наз., ж., p. -ы. Ад дзеяслова затлуміць, тлуміць (гл.). Мне ні нада гэта затлума. Hy й затлума на маю галаву. ЗАТЛУМГЦЬ д з е я с л -мл-ю, м-іш, перах., зак. Гл. тлуміць. ЗАЦУГЛЯ'ЦЬ дзеясл., -ю, -еш, перах., зак. Закілзаць (каня). Ужываецца таксама: закілзаць, замуздаць (гл.). ЗАЧЫ'НАК наз., м., p. -нк-а. Фундамент рускай печы (гл. запечак) часта робіцца шырэйшы за печ. Выступ фундамента каля бакавой сценкі печы называюць зачынкам або запечкам, прыпечкам. На зачынку можна сядзець, ляжаць, што-небудзь паставіць. ЗБРО'ДАВАЦЬ дзеясл., -ю, -еш, неперахнезак. Залазіць у шкоду (пра жывёлу), самавольнічаць, браць без дазволу (пра чалавека). Нёхта зородаваў у сундучку—ўсё піравёрнута. ЗБРО'ДЛІВЬІ прым. Пра таго, хто зородуе (гл.). Збродлівая карова, дык балабон (гл.) павёсілі. ЗБЫТ наз., м., p. -у. 1. Збыт (тавару). 2. Ужываецца ва ўстойлівым словазлучэнні не даваць збыту—ўне даваць спакою, бесперастанку турбаваць, перашкаджаць, надакучаць. Куры ні даюць збыту—лёзуць у грады. ЗГЛУМГЦЬ д з е я с л -мл-ю, -м-іш, перах., зак. Перавесці, сапсаваць, знішчыць. Многа лёсу зглумілі ў