Дрэвак у пёчьі насушыла. Усё дрэўкІ згарэлі. Адз. дрэўка. ДРЫТАЦЦА д з е я с л -юся, -ешся, незак. Гл. дрыгаць (1). Як стаў дрыгацца й вырваўся (парасяці). ДРЫТАЦЬ1 дзеясл., -ю, -еш, н е п е р а х н е з а к. Звычайна дрыгаюць нагамі. За пярэднія (ногі) дзяржым, a йіна (свіння) заднімі дрыгаць. Зайдзіцца й нагамі дрыгая (дзіцяці). ДРЫТАЦЬ.2 1. Дрыжаць, здрыгвацца. Нбччу часта дрыгая хлапёц. Ат холаду аж дрыгаў. 2. Перан. Палохацца, баяцца. Ня дрыгай, трус! ДУБЕ'ЦЬ д з е я с л -ю, -еш, неперахнезак. Зябнуць, мерзнуць. Дубёў ноч на марозі. Гл. адубёць. ДЭ'БАЦЬ д з е я с л -/о, -ешу неперахнезак. Ісці малымі крокамі (пра чалавека старога ці слабога здароўем). Старая ўжо, чуць дэбая. Куды ты дэбайіш? ДЭ'НАЧКА н а з я., р. -а. Памянш. ад дэнка (гл.). Сьвёжая (малако) стайіць у шкафчыку, дэначкам накрыта. ДЭ'НКА наз., н., р. -а. Дошчачка, кавалак фанеры, на якой звычайна рэжуць, крышаць што-небудзь (мяса, сала, цыбулю i інш.), дэнкам накрываюць пасуду (гарлач, банку). Вот гэта дэнка ўжо даўнб жывёць (даўно зроблена). ДЖГА'ЦЬ 1 дзеясл., -ае, перах. i без дап., незак. Кусаць (звычайна пра насякомых — камароў, аваднёў, сляпнёў, пчол). Як сталі джгаць (пчолы), дык ні знаў, куды дзівацца. ДЖГАІДЬ 2 дзеясл., -ю, -еш, неперах*, незак. Лёгка, хутка ісці. Йшчэ цемнінька нёкуды джгаў. ДЖМУ'ХНУЦЬ 1 дзеясл., -е, неперах., зак. 3 шумам успалыхнуць, шугнуць, успыхнуць, загарэцца. Лінула кірасіну, дык як джмухнуў: чуць біз вачэй ні асталась. ДЖМУЖНУЦЬ2 дзеясл., -у, -еш, неперах., зак. Ударыць, стукнуць, агрэць (у твар, у вуха). I сам ні зная, хто яму ў пацёмку джмухнуў. ДЖУГА'ВЫ прым. Рухавы, жвавы, бадзёры. Джугавы йішчэ конік. ДЖЫГНУ'ЦЬ i ДЖГНУ'ЦЬ дзеяслперах. i без дап., зак. Укусіць. Гл. джгаць1. ДЗЁ'ННАЯ (дзённае) прым. Ужываецца толькі з назоўнікам малако. Надоенае днём, у поўдзень
Дадатковыя словы
джгнуць, джмухнуць, джмўхнуў, джыгнуць, дзённая, дубець, дэбаць, кбнік, нўла, хбладу, ямў
10 👁