якому-небудзь рэчыву) рэзкі пах, смак. Саўсім хрэн вычхаўся, як пастаяў. ВЭ'ДЗГАЦЬ дзеясл., -ю, -еш, незак. Неахайна мазаць, размазваць. Цэлы дзёнь вэдзгаў гэту пёчку (бяліў). ВЯРХО'УЯ (вярхоўе) наз., н., p. -я, мн. няма. Зрэб'е, ачоскі з абтрэпленага лёну. Цяпёр дзёўкі ні зна~ юць, што такбя вярхоўя. Параўн.: ізрэб'я. Трасцяніца Барысаўскага р-на. ВЯ'СЛА наз., н., p. -а. Звязак прадметаў, начапаных на вяроўку ці пруток. Ягор цэлая вясла рыбы прынес з Вабіча (рака). ВЯЧО'РКІ наз., p. -ак(-аў), адз. няма. Збірацца на вячоркі—гэта збірацца ўвечары рабіць што-небудзь разам. На вячорках, бывала, хто прадзё, хто вяжа (арф.). Як было халодна, дык коні на вячоркі вадзілі (г. зн. пасвілі не ўсю ноч, a толькі з вечара). ВЯЧЭ'РАШНІЯ (вячэрашняё) прым. Ужываецца ў спалучэнні з назоўнікам малако. Надоенае ўвечары. Трохі было вячэрашніга малака. Улсываецца таксама вячэрняе. ГАВАРУ'Н наз. м., p. -а. Той, хто любіць пагаварыць, ахвотна ўключаецца ў гутарку. ГА'ЙНА наз., н., p. -а. 1. Логава (звычайна з саломы), дзе спяць свінні. Парсюк у гайні ляжыць. Прынісла трохі саломы ў тайна. Параўн.: гняздб. Трасцяніца Барысаўскага р-на. 2. Перан. Беспарадак; усё параскідана, не на месцы. Хоць гэта тайна прыбяры сам. ГАЛАПУ'ПКА наз., p. -i. Птушаня, якое не ўсё накрыта пер'ем, з «голым пупам». Галапупак прынясьлі зь лесу й паглумілі. Радзей—тала-пуп. ГАЛАШЧО'К наз., р. -а, мн. няма. Модны мароз (часта з ветрам), калі яшчэ не пакрыта снегам зямля. Цэлую нядзёлю галашчок пячэць. Такім галашчокам i скацші цяшка. ГАЛЕ'НЬ наз., м., р. -льн-я. Змецены, зношаны венік. Двор гальнем луччы мёсьці, чым вёнікам. Замяці хату хоць гальнем. ГА'ЛЩЦА дзеясл., -юся, -ішся, незак. Квапіцца, гнацца, зайздросціць. Хто галіцца на чужбя, тэй свайгб ня будзя медь. Даўнёй хлопцы галілісь на багадьдя. Параўн.: Хочацца i коледца—Лётка заня2 Зак
Дадатковыя словы
бўдзя, вэдзгаць, вярхоуя, вячбрках, вячбркі, вячэрашнія, гаварун, гайна, галапупка, галапўпак, галашчб, галашчбк, галень, галщца, зрэбе, кбні, лўччы, перем, салбмы, трбхі, халбдна, ягбр, ізрэбя
9 👁