ДАУГАВЕ'Ц наз., м., p. -ўц-а мн.—даўгаўцэ. Жыхар супроцьлеглага канца вёскі. Даўгавёц пасё авёц. 3 дзіцячае песенькі. ДРАМНУ'ХА наз., ж., p. -i. Неўрадлівая, пясчаная Глеба. ДЗВЬГНГАЦЬ дзеясл., -а-ю, -а-еш, неперахнезак. Выпрошваць (што-небудзь) праз плач. Няма чаго дзвынгаць, усё рбуна на каўзёль не путчу. ДЗЕ'ВЯР (дзёвер) наз., м., p. -а. Родны брат мужа. Мой дзёвяр дак заўсёды за мянё заступаяцца. ДЗЯРКА'Ч наз., м., p. -d. Зношаны венік. Прынясі дзяркач шараваць (падлогу). E'MKI прым. Добры, зручны, прыстойны. E'MKO1 (ёмка) прысл. Няёмко яго прасіць. Ё'мко poбіць. ё 'СЫДЯКА дзеясл. Ёсць. A ў мяне нёштачко ёсьцяка. ЖАЛЯ'СКО наз., н., p. -а. Прае. Насып жару ў жаляско. ЖАРАЛО' наз., н., p. -а. Уваход у пограб. Замёрзла картопля, жаралб аччыняная пакінулі. ЖЫВАСГЛАМ прысл. Гвалтоўна. Побач ужываецца жыўцом. Жывасілам сукёнку разарвала. Жыўцом сь сьвёту збыў. ЗАВІХА'ЦЦА дзеясл., -юся. -егася, незак. Рабіць хутка i ўмела. ЗАВО'С наз., м., p. -з-у. У млінё завозу много. ЗАКІЛЗА'ЦЬ дзеясл., -ю, -еш, перах., зак. Закілзай каня. ЗАЛУВГЦА наз., ж., p. -ы. Сястра мужа. Параўн.: а залбука злая, як сьвякроўка ліхая. 3 народнай песні. ЗАПО'ВІНЫ наз., адз. няма. Невялікі пачастунак з удзелам самых блізкіх родных перад вяселлем. Параўн.: запіць, запіваць. Учора заповіны былі, забяруць сёня Надзю. ЗА'ШМАРГА наз., ж., p. -i. Завязаць зашмаргу — завязаць так, каб, пацягнуўшы за канец (ніткі, вяровачкі), лёгка развязалася. ЗАШЭ'РХНУЦЬ дзеясл., -e, неперах., зак. Пакрыцца лёгкім тонкім лядком (вада, гразь). Толькі за* шэрхло, а ты на канькё. ЗНА'ЙДА наз., ж., p. -ы. Вельмі цікаўная i хітрая жанчына, ад якой нічога не схаваеш. A гэтая знайда толькі вокам павядзё, a дзе ляжыць — бачыць. m