на канец якога ўзбіваюць вілкі. Вілашнік адгарэў. На вілашніку цэбар вынісьлі. ВІРЛАВО'КІ прым. 3 вялікімі выпучанымі вачыма. Параўн.: лупаты (y гэтым значэнні) у «Русско-белорусском словаре». В ГТК А наз., ж., р. -i. Скручаны, звіты дубец (бярозавы, лазовы). Віткамі звязваюць («васьмёркай») два калы, калі гародзяць плот жэрдкамі, а таксама прывязваюць паплёты (гл.) да лат. Віткі для прывязвання паплёт яшчэ называюць проста дубцамі ці прывязкамі. ВО'ДДАЛІК прысл. Воддаль, на невялікай адлегласці (ад чаго-небудзь). Пёўні шчапіліся біцца, а ён стащь воддалік i смяёцца (арф.). Ужываецца побач з воддаль. ВО'ЛАКАМ прысл. Валочачы па зямлі без прыстасавання. Цягнулі (бервяно) цёраз вуліцу водакам (арф.). ВО'ЛЯ1 наз., ж., р. -І, мн. Няма. Воля (свабода). В07ІЯ2 наз., н.у р. -я. Валле. У курыцы воля пустбя. У волі камёнчыкаў многа было. ВО'РЧЫК наз., м., р. -а. Брусок з жалезным крукам на сярэдзіне, за які зачэпліваюцца пастромкі. Як удары)" у камінь, дык ворчык зламаўся. Параўн.: каромісла. Трасцяніца Барысаўскага р-на. Ужываецца i валёк (гл.). ВО'ТШТКГ (водведкі) наз., р. ~ак (-аў), адз. няма. Наведванне жанчынамі парадзіхі (дома). Ідучы ў водведкі, прыносяць падарунак, парадзіха частуе гасцей. BOTPAHA наз., ж., p. -ы, мн. няма. Абмалочаныя каласы з прымессю дробнай саломы i мякіны. Німа йдзе ссыпаць вотрану. ВО'ЧАП наз., м., p. -a (-y). Частка збудавання пры студні—жэрдка, за якую прычэпліваюць вядро. Аблідзянёў вочап—ні ўзяцца рукамі. Параўн., вочап. Вайцехова Глускага р-на, Слабада Уздзенскага р-на; саламянб. Асоўшчына Быхаўскага р-на. ВУША'К наз., м., p. -ŭ. Брус аконнай i дзвярной асадкі. Вушакі ў дзьвірах паставілі новыя. Параўн.: Алеся, прыліпшы да маткі, хіснулася разам з ёю i стукнулася галавою аб касяк. Я. Колас, 36. тв., т. VI, ДВБ, M., 1952, стар. 339. о
Дадатковыя словы
вбдакам, вбдведкі, вблі, вбрчык, вбтрану, вбчап, вбчап—ні, волакам, вотшткг, вірлавокі, вўліцу, кўрыцы, мнбга, нбвыя, рбмісла, цягнўлі
10 👁