БУБНЕ'ЦЬ дзеясл-н-ю, -н-іш, неперахнезак. 1. Глуха стукаць (па фанеры, бочцы, блясе). 2. Невыразуна гаварыць, паўтараць сказанае. Зачапі тольк}—й пачнё бубнёць. БУЛЬБОТНІК наз., м., p. -y, мн. няма, зб. Сцябло i лісце бульбы. Селіта ўвёсь бульбоўнік зьмерс. Па раўн.: Паляны паміж лясоў былі прыбраны, адно жаўцеў месцамі некрануты пакуль што бульбоўнік. T. Хадкевіч, Даль палявая, M., 1959, стар. 482. БУЛЬБЯ'НІК1 нсіз., м., p. -a. Блін з бульбы. БУЛЬБЯ'НІК2. Пра таго, хто дужа любіць страву з бульбы. Мой Паўлік—нёйкі бульбянік. БЯРЭ'МА наз., н., p. -а. Такая колькасць чаго-небудзь (дроў, саломы, бульбоўніку i інш.), што можна абхапіць абедзвюма рукамі i панесці. Два бярэмы дубовых дрбу спалілі. Ужываецца побач з ахипак. БЯЧЭ'Й-КА наз., ж„ p. 4. Дранкавы вобад у крышцы (веку) дзежкі, у рэшаце, сіце, бубне (муаычны інструмент). Параун.: руск. обечайка. ВАЖДЖЫНА' наз., ж., p. -ы. Лейчына. Важджына нарвалась—ł ён (конь) аглаблей у вугал. ВАЛЁ'К наз., м., p. -льк-а. Побач з ворчык (гл.). BAP наз., м., p. -у, мн. няма. Побач з кіпяток. Нагрэтая да кіпення вада. Гарлач з варам на загнёці (гл.). Сьпірва варам абліла грыбы, a посьлі жарыла. ВА'РШАУКА наз., ж., p. 4. Арфа, машына для ачысткі ад мякіны змалочанага зерня. Ужываецца таксама вёялка. Параўн.: варпа. Трасцяніца Барысаўскага р-на. BA'THIKI наз., p. -аў, адз. няма. Ватовыя штаны. На старажбуства й ватнікі выдалі. BA'TKI (вадкі) прым. Маючы лішак вады, не густы, слабы. Hi хваціла мукі—янб й ваткая (пра цеста). BE'KA наз.} p. -а. Крышка куфра, дзежкі. Дзёшка згарэла, а века нейк уцалёла. Ужываецца i крышка. ВЕ'ТРАНЫ прым. 1. 3 ветрам (надвор'е). 2. Перан. (пра чалавека). Лёгкадумны, непастаянны. Які ш ён вётраны. ВГЛАШНІК (вілачнік) наз м., p. -a. Невялікі шасток
Дадатковыя словы
bathiki, batki, beka, ахйпак, бубнець, бярэма, бячэй, валёк, варшаука, вбрчык, ветраны, вўгал, дрбў, кіпятбк, надворе, пбсьлі, старажбўства
9 👁