ПЯШЧЫ'НА наз., ж., p. -Ыу мн. няма. Пясчаны ўчастак зямлі. Піраёхалі сюды... Там жа зімля благая— пяшчына. ПЯЧУ'РНІК паз., M.f p. -а. Той, хто любіць ляжаць на печы (пра чалавека, пра ката). Такі пячурнік (кот), хаця п на сьмех адну мыш злавіў. РАЗВЫДРЭ'ЦЬ дзеясл., -э-еш, -э-е} неперахзак. Раздурэць, разбэсціцца. Развыдрэлі дзёці, хоць ты што зь йімі рабі. PAMAHO'K паз., ж., p. -а. Рамонак. На папары раманкбу аж бела. РАПЦКУХ паз., м.} p. -a. Вялікая сетка з вяровачак, у якую набіваюць сена для каня, калі збіраюцца ў дарогу. РАСПА'ЛКА нмз.у ж., p. -i, мн. няма. Смалякоў німа. Дроў сухіх вазьмі на распалку. РАСХЛЯ'ПІЦЬ дзеясл., перахзак. Расчыніць. Сукін сын, чаго дзьвёры расхляпіў? Закрывай скарэй? СІБГРКА наз., ж., p. -i, мн. няма. Гатунак бульбы. СІНЮ'К наз.} м., p. -ŭ. Сініца (птушка). Сінюкі ў вокны лёзуць—холат будзіць. Наштб сінюкі ў хаці? Павыпускаць нада вон. СКА'БІНА паз., ж., p. -ы, у мн. ліку скабы. Рабро, рабрына. Скабіну ў булён укінула. Худая карова, скабы відаць. СКО'БЛЯ наз.у ж„ p. -i. Прылада, якою зразаюць кару з дрэва. Скобля нёдзя завалшася, увёсь паўдзён шукаў i нідзё ні найшбу. СО'УМА прысл. Нахабна, усім разам, кучаю (пра жывёлу). А кыш! \Усё сбума сюды прыляцёлі. ССУЛОТАЦЬ дзеясл., -а-ю, -а-еш, перах., зак. Абслініць, пажаваць (што-небудзь). A псік! Хлеп ссулотала. CTAE'HKA наз., ж., p. Прыстасаванне, дзе ставяць дзіця, якое яшчэ не навучылася хадзіць. Прынясі с тэй хаты стаёнку. СТАЖАР'Я н а з н p. -я. Месца, дзе раней стаяў стог. Стажар'я патпалілі, агонь вялізны шугайіць. СТАЛЯВА'НЬНЯ наз.у н.} p. -я. Столь. СТАУЛЯ'НКА паз., ж.} p. -i. Ануча, якою ставяць гаршкі ў печ. Ня помню, дзе стаўлянку дзёла. СТО'ЛІК наз., м.у p. -a. 1. Памяншальн. ад стол. 2. Шуфлядка ў стале. Банку зь ніткамі ў столік пастаў
Дадатковыя словы
ctaehka, pamahok, агбнь, аднў, бўдзіць, вбкны, карбва, кбў, лёзуць—хблат, найшбў, пячўрнік, развыдрэць, распалка, расхляпіць, сбўма, скабіна, скббля, соума, ссулб, стажаря, сталяваньня, стаулянка, стблік, сўкін
4 👁