ЛАТУ'ШНІК (латушнік) мужч. Каша з яед i пшанічнай мукі. Цэлы чыгун латушніку наварыла. P. Ч. ЛАУЧЭ'Й (лаўчэй) прысл. Лепш. Лаўчэй было п, кап ты не цягаўся ўсю ноч, a лёх ды спаў. Ліс. ЛАХМА'НІК (лахманік) мужч. Блузка. Адзін лахманік адзёла, дык холадна, трэба ісьці цяплёй адзёцца. Кам. ЛА'ХТА (лахта) агульн., неадабр. Чалавек, які хутка i без толку гаворыць. 3 гэтай лахтай i спрачацца ня трэба было, сэнсу няма. Кірк. ЛЕВАРУ'КІ (леварукі) мужч. Ляўша. Леварукі, а niша праіваю. Граб. ЛЕ'ДЗВІ (лёдзьві) прысл. Ледзь. Лёдзьві ні заблудзіла сёньня ў лёсі. В. B. ЛЕКАТА'ЦЬ (лекатаць), -ч-у, -ч-аш; незак. тр. Дрыжадь ад холаду. Не лекачы — ідзі апраніся, стане цяплёй i ты супакоішся. Меж. ЛЕ'СКА (лёска) жан. Лесвіца. Вазьміу Рыгора лёску, трэба на гару злазіць. Кам. ЛЕ'СКІ (лёскі) толькі мн. Лесвіца. Чаму з агарода лёскі не прынёсла? Мне ж на гару сёна занёсьці нада. Луц. ЛЕ'ТНІ (лётні) прым. Чуць цёплы. Вада астыла, чуць лётіненькая. Ліс. ЛЕ'ТНІК (лётнік) мужч. 1. Жаночы лёгкі жакет без падкладкі. Бывала, мы лётнік адзяём, як ідом у цэркву, а тады зноў зьнімаем. P. Ч, 2. Шлях, па якім ездзяць толькі ўлетку. Ты пытала, дзе мае дзёці падзёліся, a яны вунь па лётніку ў лес пайшлі. P. Ч. ЛЕ'ТАЧКА (лётачка) жан. Ляток. Стары добра даглядаў пчолак. На зіму абложа пчол картапляньнікам, сёнам, пакіне адкрытай лётачку, каб дыхаць ім можна было. Бяс. Малая дзірачка, праз якую пчолкі вылятаюць, завёцца лётка. Там жа. ЛЕ'Я (лёя) абраз. Тоўстая жанчьша. Тая лёя ізнбу мае гуркі патаптала. Кам. ЛЕ'ПАЛКА (лепалка) жан. Прылада для знішчэння
Дадатковыя словы
аблбжа, агарбда, гарў, латўшнік, латўшніку, лаучэй, леварўкі, ледзві, леска, лескі, летачка, летні, летнік, лея, мбжна, пчблак, пчблкі, рыгбра, хбладна, чамў, чыгўн, якўю, ідбм, ізнбў
11 👁