ЛАГ (лах) мужч. Жэрдка, якую прыстаўляюць да ваза. Лагі прыстаўляюць да возу i коцяць па іх дрэвы. Пл. ЛАГЧАВГНА (лахчавша) жан. Лагчына. I якраз жа во тут во, на кладопнчы, за гэтымі во памятнікамі, Сбкалаў з атрадам засёў, у гэтай во лахчавше, i як далі прыкас, парцізаны як чхнулі с усіх старой, то хваціла там i паліцаям, i немцам. Мік. ЛАДЬГШКА (ладышка) жан. Збанок без ручкі. Яму што, ладышку малака выпіў i на двор пабёх. Бр. ЛАЖБЕ'НЬ (лажбёнь) мужч., лаянк. Гультай. Лажбёнь ты, вазьміся за работу, а то нічога ні заробіш на 31му. К.ам. ЛАЖБЕ'И (лажбёй). Гультай. Вот нёйкі лажбёй, сабак ганяе, а нічым не збимяцца. Кам. ЛАЛЭ'И (лалэй) агульн., абраз. Чалавек з вельмі тоўстымі губамі. Губы ў яго тбустыя i круглыя, як у сапраўднага лалэя. Крок. ЛА'ПАЦЬ (лапаць), -ю, -еш; незак. тр. Чапаць. Не лапай мянё, бо дам. В. В. ЛАПАТУ'Н (лапатун) мужч., неадабр. Чалавек, які многа гаворыць. Ну i лапатун жа еты Андрэй, нагаворыць, нагаворыць, а зрабщь ня зробіць. Р. Ч. ЛА'ШК (лапік) мужч. Плямачка. На памідоры лапік зялёны, гэта ён будзе псавацца. Чар. ЛА'ПІНКА (лапінка) жан. Пустое месца на полі, не пакрытае гноем. Бацька ўсё крычыць на нас: «Растрасайце добра гной, кап лапінкі нідзё не асталося!» Бяс. ЛАСКАТА'ЦЬ (ласкатаць), -у, -аш; незак. тр. Балбатаць. Сабяруцца i ласкочуць, i ласкочуць, калі яны ўжо сьціхнуць? Р. Ч. ЛАТУХЕ'Я (латухёя) жан. Драная бульба. А латухёю хто зьдзёр? Нікаму дзёла да ётага нет. Р. Ч. ЛАТУ'ШКА (латушка) жан. 1. Драўляная лыжка. У нас шчэ дзеравянныя латушкі ест, імі ёсьці лепщ — не горача. Р. Ч. 2. Гліняная міска. Даўней такіх місак не было, a былі анны латушкі з гліны. Р. Ч
Дадатковыя словы
асталбся, бўдзе, зарббіш, збймяцца, зрббіць, кладбпнчы, крўглыя, лажбеи, лажбень, лалэи, лапатўн, ласкбчуць, латухея, латўшка, латўшкі, лашк, нагавб, нагавбрыць, нікамў, памідбры, сабярўцца, тбўстыя, чхнўлі
8 👁