Матэрыялы для слоўніка мінска-маладзечанскіх гаворак (1977). Сшытак 3. М. А. Жыдовіч

 ◀  / 145  ▶ 
ЗЕ'БЛІЦЬ (зёбліць), -ю, -іш; незак. тр. Зябліць. Пасьля лёта зёбляць жьгтнішча. P. B. ЗЕ'ЛЛЕ (зёльля) толькі адз. Водарасці. Ранёй рэчка чыстая была, цяпёрака уся зарасла зёльлям. B. B. ЗЖ АТЦІ (зжахці), -y, -еш; зак. тр. Спаліць. Немцы ўсю нашу вёску зжаглі. В. B. ЗЛАДЗІ'НА (зладзша) мужч. Злодзей. Вось які зладзіна ёты чалавёк быў, кап толькі ўлёсьці апкрасьці чалавёка. P. Ч. ЗЛА'ПАЦЬ (злапаць), -ю, -еш; зак. тр. Злавіць. Немцы яе ў нашай вёсцы i злапалі. Белар. ЗМАХНУ'ЦЬ (змахнуць), -y, -еш; зак. тр. Салгаць. Ей сычас вымаіць блакнот, запісываіць маё імя, фамілію. Я хацёў перш змахнуць, запісаць Іван Пятровіч Miхайлаў i ідзі шукай мінё, ды думаю, не, так дзёла ня пойдзіць. Дазнаіцца, знаіш, будзіць у шкуру. Мік. ЗМЯНГЦЦА (зьмяніцца), -ю-ся, -іш-ся; зак. тр. Пераапрануцца. Мы парцізанам ёсьці давалі i зьмяніцца. Кам. ЗНАЦЬ (знаць) незак. тр. Відаць. Буракё пасадзілі даўнб i оаткё знаць. Кам. ЗНЕУДАЛЕ'ЦЬ (зьнеўдалёць), -ю, -еш; зак. тр. Захварэць. У іх хлопчык, маладзёй ад майго на два гады, знеўдалёў i ягб ў бальшцу паклалі. Мядз. ЗНГЦЕЙКУ (зьнщейку) прысл. Зняяац-ку. Зьніцейку настушу на касу i парэзаў нагу. Ліс. ЗРА'ЗАЧКУ (зразачку) прысл. Адразу. Не буць там дбуга. ідзі зразачку дамбу. Кам. ЗУБАСКА'ЛЬ (зубаекаль) мужч., неадабр. Аооба, якая без прычыны смяецца. Hy i зубаскаль ты бесталковы, памаўчаў бы хоць, пакуль старэйшыя гавораць. Граб. ЗУ'НДАЛЬ (зундаль) мужч., неадабр. Маўклівы чалавек. Што ў яго не пыталіся, гэты зундаль ня вымавіў ні слова. Крок. ЗЫГАВА'ЦЬ (зыгаваць) незак. тр. Гізаваць. Гады ca два назат заступіў я цялят пасьвіць. Хай іх халёра
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

бесталкб, блакнбт, бўдзіць, гавбраць, дамбў, дбўга, дўмаю, зебліць, зелле, змахнўць, знеудалець, зўндаль, касў, нагў, настушў, пакўль, шкўру
6 👁
 ◀  / 145  ▶