возьме, гэта ўжо ні скаціна. Як пачнё зыгаваць, хвасты ўгару i хто кудьг.-Хай яны пылам пойдуць с такой окацінай. Белар. ЗЫГУ'ТА (зыгута) жан., лаянк. Дзыбатая жанчына. Зыгута гэта толькі плача, што ў яе няма дапамогі, але спраўляецца. Ліс. ЗЫКАВА'ЦЬ (зыкаваць) незак. тр. Гізаваць. Каровы як пачалі зыкаваць, дык хоць ты плач. Чар. ЗЯВА'ЦЬ (зяваць), -ю, -еш; незак. тр. Пазяхаць цэлы дзень. Сёньня нешта зяваецца, відаць, дождж пбидзе. Ліс. ЗЯЛЕ'ЗНЩА (зялёзьніца) жан. Жалезны грэбень з зубамі-цвікамі часаць лён. Маці, бывала, посьля зазімку, падрабіўшьгся на хазяйсьцьві, здыміць з запечку посьцілку з ленам, уняеёць зялёзьніцу i чэшыць. А тады й я памагаць стала. Але пакуль наўчылась, дык усё рукі абдзірала на цьвякі ў зялёзьніцы. Лён густы, возьміш пасму, на руку накіруціш, ды па зялёзьніцы хвасгом лёну, а цьвякі вострыя, таркучыя — усе, бывала, рукі крывавіла аб зялёзьніцу. Пап. ЗЯЛЕ'НУХА (зялёнуха) жан. Недаепелыя ягады. Наёўся зялёнухі i качаецца жыватом. Ліс. ЗЯРО'ДЫ (зяроды) толькі мн. Азярод. Зяроды ў нас саўсім благія, здаецца, што вось-вось разваляцца, не будзе на чым сёна сушыць. Р. П. ЗЯРО'Д (зярот) мужч. Азяірод. Нясі бульбоўнік на зярод раскладзі. Чыж. I ІЗМЭ'НЧЫЦЬ (ізмэнчыць), -у, -ыш; зак. тр. Замучыць. Так яго ізманчылі немцы, амаль да самай сьмёрці. В. Р. ІМШАФЫНА (імшарына) жан. Месца, дзе расце тодькі арэшнік. У нас імшарынай завуць мёсца, Дзе расьцё адзін арэшнік. Р. Ч
Дадатковыя словы
вбзьме, вбзьміш, вбстрыя, гарў, дапамбгі, завўць, зыгўта, зялезнща, зяленуха, зярбд, зярбды, зярбт, накірўціш, пакўль, пбйдзе, пбсьцілку, рукў, рўкі, таркўчыя, тблькі, хвасгбм
9 👁