ЗАЧЬГНАК (зачьгаак) мужч. Ляколак. Стань на стул, зь яго ўзьлесь на зачынак, a тады i на печ. Чар. ЗАЯ'ДА (заяда) жан., неадабр. Сварлівы, заядлівы. Як шчэпяцца, то ні разьвёсьці — абая ладныя заяды. Л і с. ЗБЛАЖА'ЦЬ (золажаць), -ю, -еш; зак. тр. Пахудзець. I чагб гэта ты так золажала, як пугаўё станчэла: можа хворая, ці з ім, мужам, дачушка, няважна жывёцца? Узгур. ЗБОЖ'Е (збож'е) зборн. Збожжа. Мы ш пасьля вайны збож'я ні палучалі. Кам. ЗБАГАЦЕ'ЦЬ (збагацець), -ею, -еш; зак. тр. Разбагацедь. Гэны ўжо як збагацеў, дык на людзі i вочы не кажа. Пл. ЗБА'ЯЦЬ (збаяць), -ю, -еш; зак. тр. Расказаць казну, байку. Бабушка, збай басьню, а не дык казку. Хож. ЗБІЦЬ (зьбідь), -ю, -еш; зак. тр. Зваляць. Саб'юць валёнкі добра ў суседзяў, у нас не так палучаецца. Пл. ЗБРЬІСЦГ (зорысьці), -д-у, -дз-еш; зак. тр. Сыйсці. Вёшаім мы на коняй бляшанкі ат кансёрваў, каб яны не зорыдалі, а то ў нас коні брыдучыя. Як зорыдзе куды, дык не найсьці, шакуль сам не прыдзя. Адзін рас як зорыў у нас конь, дык цэлую нядзелю не было. Белар. ЗБЭФСАЦЬ (збэрсаць), -ю, -еш; зак. тр. Звязаць. Ці скора ты гэтыя наскі збэрсаеш? Кам. ЗВЕ'ДАЦЬ (зьвёдаць), -ю, -еш; незак. тр. Ведаць. Добра цшер жывуць, многа чаго маюць, дык вось яна не зьвёдае, што надзяваць. Р. Ч. ЗВЕКАВА'ЦЬ (зьвекаваць), -ю,- еш; зак. тр. Пражыць жыдцё. Мая мама зьвекавала, а ў бальнщы не была. Што за чалавёк: зьвекаваў, а розуму не набраўся. я. к. ЗВЕФГНУЦЬ (зьвёршуць) зак. тр. (аб жывёле). Нарадзіць раней тэрміну. Лётась наша карова зьвёргла. Цял. ЗВУЧЫ'ЦЦА (звучыцца), -у-ся, -ыш-ся; зак. тр. Пры
Дадатковыя словы
брыдўчыя, дачўшка, зблажала, зблажаць, збоже, збожя, збрыдалі, збрыдзе, збрысьці, збрыў, зведаць, звекаваць, кбні, мбжа, сабюць
9 👁