АНЭТДЫ (анэг'дысь, анаг'дай) прысл. Нядаўна, два-тры дні назад. Анэг'ды ўзяла яна маю пянькбуку, а сёньня зімна, я i сама завязала б галаву. Hae. АНЯЖ (аняш) часц. Так. «Ты на сход пбидзеш?»— «Аняш». Хал. АПІ'ННЯ (апшьня) жан. Рэпутацыя. Заслужыў ён тут добрую аш'ньню. Граб. АПЛЯТА'НІК (аплятанік, апляцянік) мужч. Збанок, аплецены дротам. Малакб вазьмі вунь там, у аплятаніку стаідь. Бр. АПО'ЛКІ (аполкі), адз. аполка. Адыходы, якія атрымліваюцца пры рэзаяні дошак. Дбшак німа, дык хоць аполкамі трэба накрыць гэты хлявушок. Бр. АПО'НА (апона) жан. Пакрышка на кола веласіпеда i аўтамашыны. Во, прабі'ла апону, трэба заклеіць. Уж. АПРАНІ'ХА (апраніха) жан. Якая-небудзь верхняя адзежа. Адзёнь якую-нёбудзь апрашху, а то ноччу ш холадна будзя ёхаць. Дубр. АПРУ'К (апрук) мужч. Парсюк. Добра аткармілі апрука, i калодь ужо пара. Бяс. АПУСНЬГ (апусны) прым. Неахайны. Ну i апусная гэта Ганна. У хаце гразна, куры ходзюць. Бяс. АПУ'ШЧАНЫ (апушчаны), -ая,- -ае, прым. Занядбаны; такі, ад якога адвярнуліся людзі. А гэты Язэп (памёр, небарака) быў чалавёчык, сказаць папраўдзе, нёйкітрохі апушчаны ў вёсцы, нёйкі быў хто яго вёдыіць які. Зал. АПЯЛЮ'ХА (апялюха) агульн. Глухі. Ен c самага нараджэньня апялюха, нічога ні чуя. Кам. АПЯРНУ'ЦЦА (апярнуцца), -у-ся, -еш-ся; зак. тр. Абаперціся. Дай я аб цябё апярнуся. Кам. АПЯ'РЬІЦЬ (апярыць), -y, -ыш; зак. тр. Адлупіць. Яго апярылі правільна, за тое што пёрдгым палёз у бойку. Гар. АРБО'Н (аробн) мужч. Аўтобус. «Ці ня ёты аробн на Забрэзья пбидзіць?»—«Тэты».—«А кундуктар ёсць
Дадатковыя словы
анагдай, анэгды, анэгдысь, апблка, апблкамі, апбна, апбну, апрўк, апярнўся, апярнўцца, апярьіць, апіння, апўшчаны, арббн, арбон, ашньню, бўдзя, кундўктар, нбччу, нёйкітрбхі, нічбга, пбйдзеш, пбйдзіць?»—«тэты».—«а, прабіла, пянькбўку, хбдзюць, хбладна, хлявушбк, чўя
6 👁