АКЕ'НЯЧКА (акёнячка) ніяк. Ваконца. ЙаглядзІ ў вакёнячка, дзе прадуць дзёвачкі. Дук. АКІСА'ЦЬ (акісаць) зак. тр. Скісаць. Малачкб сьвёжанькае, абёдняе, у хаце яно акісае, а як у кладовачку вынясу, дык не. Бяс. AKO'HAM (аконам) муЖч. Панскі аканом. Панскі аконам у палацы жыў. Кам. АКРА'ЙКА (акрайка) жан. Лента. Ранёй дзяўчаты ў косы такія прыгожыя акрайкі запляталі, a цяпёр дык нёйкія стрышкі робяць. P. П. АКРО'ПЧЫК (акропчык) мужч. Укроп. У гародзі ў мінё акропчыку шмат. К ш. АКРЫЯ'ЦЬ (акрыяць), -ю, -еш; зак. тр. Ачуняць. Мбжа й акрыяе Ганна. Цял. АЛЬНЯНЫ' (альняны) прым. Ільняны. Альняная рубашка лётам хораша. Ліс. АЛЬШЭ'УНІК (альшэўнік) мужч. Малады альховы лес. Там выгарашча, саўсім нічога не раслб, a зарае альшэўнік разросься. Пільк. АНГЕ'ЛЬКА (ангёлька) жан. Рахіт. Як анг'ёлька (ці знаяш ты, што та ангелька? Эта хвароба дзіцяча — ношкі слабянькія, a жывот вёлькі, рахіт па-вашаму, па-вучонаму), дак як ангёлька нападзё на дзіця, зьбіраюць c крышы зялёнянькі такі мох (але цяпёр тога моху й няма, бо крышы саломай ні крыюць), параць, мая ты, i па повяс садзяць папарыцца. Заб. АНДРЭ'Йк А-САЛАВЕ'ИКА (андрэйка-салавёйка) мужч. Божая кароўка. Падумаеш, я нядзёлю ўжо знаў, што андрэйка-салавёйка з'явіўся. Чыж. АНО'ДАСЬ (анодась) прысл. Калісьці. Анодась ł Параска наша была маладби. Чыж. АНТАЛА'К (анталак) мужч. Падваконнік. Пакрасіла я вяснби анталакі ў хаце, а яны ужо i аблупіліся. Кук. АНТО'НЫ (антоны) толькі мн., бат. Гатунак яблыкаў. Антоны так дасьпёлі, аш сьвіцяцца. Кам. И