АДТА'УХІВАЦЬ (аттаўхіівац'), -аю, -еш; незак. тр, Адштурхоўіваць. А ён як пачаў аттаўхівац' ydx ад сябё. Узгур. АДТО'П (аттоп) мужч. Пасудзіна, у якой адтопліваюць малако. Ты лажыся, дачушка, а я зараз малака табё ў аттопе прьшясу. Р. П. АДУ'ЖАЦЬ (адужаць), -ю, -еш; зак. тр. Ачуняць. ён цяжка хварэў, ледзь адужаў. Меж. АДХАДЗІ'ЦЬ (атхадзіць), -у, -іш; зак. тр. Вылечыць. Мой мужык хварэў у тбя лёта, лёдзьві атхаділі. Кам. АДХАЛАДЗГЦЬ (атхаладзщь), -у, -іш; зак. тр. Супакоіць. Атхаладзіць ягб нада, а то разгарачыўся дужа. Вот ужо нёйкі шалёны. Бяс. АДХУ'КАЦЬ (атхукаць), -ю, -еш; зак. тр. Выхадзіць, выратаваць. Ледзь-ледзь удалося небараку адхукаць, так хапіла, што аж крычаў — i ногі, гаворыдь, баляць, i рукі, i галава. Бяс. АДЫМА'ЛКА (адымалка) жан. Ануча, якою адцэджваюць чыгуны. Ня помню, дзе адымалку дзёла. Аўг. АДЫМА'ЧКА (адымачка) жан. Гл. адымалка; тут: брудны, знешнім выглядам падобны на анучу. Hi люблю я Стэфкі за язык, што любя абгаварыць друп'х. На другіх усё відзя, а што сама спадніцу адзёўшы, ласьне кажучы адымачку, ётага ня відзя. Заб. АДЯ'ДА (ад'яда) агульн., зневаж. Надакучлівы чалавек. Во ўжо йдзё гэты ад'яда, трэба ўцячы, бо надаёсьць за цэлы вёчар. В. В. АЖЫ'ВЕЦ (ажківец) мужч. Жывая прынада для рыб. На ажывед хутчэй рыба пойдзе, чым на хлеп. Чыж. АЗДРУБА'ЛАК (аздрубалак) мужч. Шчэпка. Нашага дохтара ўнсгіы завёзьлі ў бальніцу, аздрубалак адляцёў ад палёна i папаў у вока. Уж. АКАЛЕ'ЦЬ (акалёць), -ю, -еш; перан., зак. тр. Астыць. Ну дзе ты там? Ідзі ёсьці хутчэй, бо ўжо акалёла бульба. Дубр
Дадатковыя словы
адтаухіваць, адхадзіць, адхўкаць, адяда, адўжаць, адўжаў, ажывец, акалець, аттбпе, бўльба, гавбрыдь, друпх, дўжа, прьшясў, рўкі
5 👁