АДДУ'ХА (аддуха) жан. Адпачынак. Рабіў без аддух! — беркулёз зарабіў, але глянь-ка ты, вылечыўся. Буз. АДЕ'ХАЦЬ ЧАРАДУ'. Адпомсцідь. Прыбёх мой малы да хаты, дый кажа, што ягб пабілі, а старэйшы кажа: «А ты б ад'ёхаў чараду». Бяс. АДКАСА'ЦЦА (аткасацца), -у-ся, -аш-ся; зак. тр. Адчапіцца. Аткасайся ты ат мянё, прыстаў як смала. Чар. АДЛГУНІК (атліўнік) мужч. Прыстасавадне, па якім сцякае вада з страхі. Добра, дзёткі, што атліўнік ёсьць, хоць вады дажджавой многа назьбіраецца. Р. П. АДЛЯЧЫ'ЦЬ (адлячьщь), -у, -ыш; зак. тр. Вылечыць. Яе ў Мшску ў бальніцу палажылі, можа адлёчаць. В. В. АДНАЛГЧНІК (адналічнік) мужч. Аднаасобнік. Гэты ж адналічнік i каня мая, задарам нічога ні зробіць. Бяс. АДНГМКА (атнімка) жан. Ануча, якой адцэджваюць бульбу з чыгуноў. Падай атнімку, а то рукі папяку. Чар. АДО'НАК (адонак) мужч. Сцяжар'е. Адонак нада, кап сёіна ні гніло. Цяр. АДЧЫФЫЦЬ (атчьгрыць), -у, -ыш: зак. тр. Адзначыць, адвесці лінію. Німа чырівонага карандаша палі адчырыць. Цяр. АДПЭ'НДЗІЦЬ (адпэндзіць), -y, -іш; зак. тр. Адправіць. Пасадзі'ў сваю Ганначку на вое i адпэндзіў у Узду ў сяміготку. Цяр. АДТУ'РЫЦЬ (аттурыдь), -у, -ыш; зак. тр. Прагнаць, адагнадь. Як аттурылі немцаў ад Масивы1, дык людзі павесялёлі. Кл. А'ДРЫС (адрыс) мужч. Адрас. Каб вёдала ягб а'дрыс, дык «i мяшала п напіеаць пісьмб. Р. П. АДСЯКА'ЦЬ (атсікагь), -ю, -еш; незак. тр. Адсякадь. Патрэбна паатсікац' гэтыя галінкі, бо яны мяшаюць расьці' дрэву. Узгур
Дадатковыя словы
адбнак, аддўха, адехаць, адкасацца, адлячыць, адсякаць, адтурыць, адёхаў, аттўрыдь, аттўрылі, мнбга, пасадзіў, рўкі, сцяжаре, сямігбтку, уздў, чарадў
5 👁