Зруць бульбу. Сыночак, навастры нож, бо ён ведьма гупи, трэба на вячэру бульбу абладзіць. P. П. АБМАГЧЫ' (абііахчы), -y, -аш, зак. тр. Перамагчы. Яшчэ ніхтб ягб не змог абмахчы, i маладыя нават. Меж. АБМГНАК (абмінак) мужч. Агрэхі пасля таго, як поле ўзарана. Палоокі зямлі, якія прапушчаны, не заараны. I многа ж на гэтым полі абмінкаў засталося: мусіць, трактарыст трактар пёршы раз вёў, прапускаючы цэлыя палоскі. Дук. АБМЫЛГЦЦА (абмылщца), -ю-ея, -іш-ся; зак. тр. Памыліцда. Глядзі ўважліва, а то абмылщца можаш, адну мёрку прапусці ці дабаў i на цэлую соткю мёней або больш намёраем. Меж. АБНЯДУ'ЖАЦЬ (абнядужаць), -ю, -еш; зак. тp. Аслабець. Мае бацькі саўсім абнядужалі. Жор. АБОТА (абора) жан. Гумно. 3 лёташняга году ў аборы засталося нёкалькі пудбу зобжжа. P. П. АБО'Я (аббя) збор. ліч. Абодва. Абаім далі прымірбуку P. Ч. АБРАБГЦЦА (абрабіцца), -л-ю-ся, -іш-ся; зак. тр. Запэцкацца. Абрабіўся ўвесь, нёдзе ў гразі пбузаў, ці што? Прудз. АБРАДЗГНІЦЦА (абрадзшіцца), -ю-ся, -іш-ся; зак. тр. Радзіць. Во гора было: муж памёр, а я тут яшчэ абрадзі'нілася. Сак. АБРО'БЛЕНЫ (аброблены) прым: Запэцканы. Нн такі заўсёды аброблены ходзіць, i ў сьвята i ў будні: ніколі не апранё чыстага, як i не памые старога. Граб. АБРЬГДНІЦА (абрьгдніца) жан., неадабр. Надакучлівая. Не хачу i бачыць абрыдніцы гэтае! Бр. АБРЬГДНІЦА (абрыдніца) жан. Беосаромная (y адноеінах да жанчыны). Зыйдзі з вачэй, абрыдніца! Ляпаеш усё, што можна, чагб i нёльга. Там жа дзёці — усё чуюць. Меж. АБРЫ'ЗЛЫ (абрызлы) прым. Азызлы. 3 начьг яна заўжды з абрызлым тварам уставала. Хал
Дадатковыя словы
аббра, аббры, абнядўжалі, абнядўжаць, абоя, абрадзінілася, абрбблены, аднў, бўдні, бўльбу, гупй, засталбся, зббжжа, зр^ць, мбжаш, мбжна, мнбга, мўсіць, нікблі, палбскі, пблі, пбўзаў, пудбў, рбўку, сбткю, хачў, хбдзіць, чўюць
7 👁