МАТЭРЫЯЛЫ д л я СЛОЎНІКА А АБАЛО'НА (абалода) жан. Кара на дрэве. Абалона скрось от такой глыбіні. Кам. АБВЫКА'ЦЬ (абвыкаць), -аю, -еш; незак. тр. Прывыкадь. I тут ужо добра, як абвыклі, а раней, дык цягнула на старое мёсца. Узгур. АБЕ'ДАПІНІ (абёдашні) прым. Што прыходзіць у абед. Воўка сеньня абёдашнім аўтобусам прыёхаў. Бяс. АБЕ'ДЗІНЫ (аб'ёдзіны) толькі мн. Аб'едкі. На сталё засталіся адны аб'ёдзіны. Меж. АБІВА'ЦЬ ТУ'НІКІ. Нічога не рабіць. Ты нічога не робіш, абіваеш тунікі. Кам. АБІРА'ЦЬ (абірац'), -аю, -еш; незак. тр. Аддзяляць (мяса ад касцей). Аб'яры косці — мяса многа на іх засталося. Меж. АБНО'ЖКА (абношка) жан. Сабраны з кветак пылок. Сабраны пылок называецда абношкай. Пчала прышла з абношкай у вулей. Хбраша ідзё пчала с абношкай — многа мёду будзець. Бяс. АБРЫ'ЎКА (абрыўка) жан. Заработан. Я адзін на ўсю вёску бондар, гэта сягоньня ў якую хату ні сунься — мой цабэрак знбидзеш. I людзям ласка, i табё сякая-такая абрыўка. Белар. АБДЗІ'РКУС (абдзі'ркус) мужч. Дзіця, якое хутка рве адзенне. Не набрадца ж адзення на гэтага абдзіркуca: месяца не прайшлб, a галошы парваў, рубашку pacпаласаваў. Меж. АБЖА'ЛІЦЬ (абжаліц'), -ю, -іш; зак. тр. Абскар дзіць. Рашэньне суда яшчэ абжаліць можна. Граб. АБЛА'ДЗІЦЬ (абладзіць), -дж-у, дз-іш; зак. тр. Аба
Дадатковыя словы
абалбна, абдзіркус, абедапіні, абедзіны, абедкі, абнбш, абнбшка, абнбшкай, абножка, абяры, абёдзіны, абіваць, абіраць, аўтббусам, ббндар, бўдзець, вўлей, галбшы, знбйдзеш, кбсці, мбжна, мнбга, мёдў, нічбга, нўла, рббіш, сталбся, сягбньня, сўнься, тўнікі, якўю
7 👁