КАТЦА (ка'ша) жан. Радзінны абрад, калі частуюць бабку, щто бабіла дзіця. Ба'бцы трэ'ба до'браю ка'шу зрабі'ць, пазва'ць кумо'ў i сваяко'ў. Цял. КАШАВІ'К (кашаві'к) мужч. Чалавек, які займаецда пляценнем кашоў. У нас усе' пляту'дь для сябе', але' ён — ле'пшы за ўсіх кашаві'к. Малм. КАШЛА'Ч (кашла'ч) мужч., зневаж. Чалавек, які ходзіць, цягнучы ногі. Ну й кашла'ч! Ніко'лі ні про'йдзя, кап хо'днікаў ні пасьцяга'ць. Ляхі. КАШУ'ЛКА (кашу'лка) жан. Кашолка. У кашу'лцы дзе'да дык аж два'ццаць баравіко'ў. A ў цябе' што? Чэрв. КАШЭ'ЛЬ (кашэ'ль) мужч. Кошык. Ва'рка нарва'ла кашэ'ль травы'. Дук. КАШЭ'НЬ (кашэ'нь) мужч. Кішэнь. Прышы'й ты свой кашэ'нь да паліто', като'ры дзень так хо'дзіш. M. KBA'PTA (ква'рта) жан. Конаўка. Ваду' п'юць c ква'рты. Рат. КВАСЬ (квась) жан. Кіслае (малако, капуста, агуркі i інш.). Мой муж дык на'тта ква'сі нія'кай не лю'біць, а я не магу', дык пайду' да ла'ўкі, куплю' сабе' яко'й ква'сі. Кальч. КЬ'ПНУЦЬ (ке'пнуць), -у, -еш; зак. тр. Памерці, зайсціся.— Чаго' ты пла'чаш? Ото' табе' ўжо жа'лю! Ты пла'чаш па дзя'цьку, што пражы'ў 90 год?! А ты хаце'ла, каб 180 жыў?— Яна' дла'ча па сваё'м го'ры, ду'мая, ба'цьку ж за се'мдзісят, а што, як ке'пня? Сав. КІ'ДАЦЬ (кі'даць), -ю, -еш; незак. тр. Пакідаць на гадоулю. Дык яшчэ', мо'жа, пры'дзецца «а зіму' І цялу'шку кі'даць, бо каро'ва ні пабе'гала. Акал. КІ'ДАЦЦА (кі'дацца), -ю-ся, -еш-ся; незак. тр. 1. Хадзіць улукаткі. Стара'я ўжо, ні магу' ро'ўна ісьці', кі'даюся ўбакі'. B. B: 2. Сяк-так перабівацца, жыць як прыдзецца. Кі'даюся як гаро'х пры даро'зі. В. B