ШЬГБЕННЫ прым., экспр., рухавы, вёрткі (npa чалавека). Гэткі шыбенны хлопец (Палессе, Чач.). ШЬГБКА (ШЬГБКО) I прысл., тое, што швыдка. Шыбка не едзь, а то конь змарыўея (Карма, Добр.);.От ідзе шыбко, што машына (Бярэзнікі, Жытк. + Бесядзь, Ветк.). ШЬГБКА II прысл. вельмі. Шыбка смачная бульба (Бесядзь, Ветк.). ШЫБУ'НАК м. в|ійна, грозныя падзеі. Жыць добра, абы шыбунку не было*(Турок, Петр.). Ш ЫТАЛЬ (Ш ЫТОЛЬ) зборн., м., ігліца. Пойдзем па шыгаль, а то шчэ дождж будзе (Палессе, Чач.); Шыголь мы собіраем увосень на подсціл корове (Бялёў, Жытк. + Неглюбка, Ветк.; Салтанаўка, Б.-Каш.). Параўн. шыгалле ў 1 знач., шылальнік. Ш ЫТАЛЛЕ зборн., н., 1. тое, што шыгаль. До обеда штоб нагрэбла шыгалля, а то тэлятам нэ будэ подсцёлу (Грушаўка, Нар. + Грушаўка, Добр.). Параун. шылальнік. 2. кустарнік (лазы). Шыталля прывязе якога, дак яно цьме, а не гарыць (Быч, Карм. + Бабовічы, Том.). Параўн. шылёга ў 2 знач. ШЫДЭ'ЛАК м., тое, што шадэлка. Гэтая кохта зроблена маім шадэлкам (Салаўёў, Б.-Каш. + В..Стралкі, Раг.; Чалюшчавічы, Пётр.). Параун. швідэлак, швыдэлка, швындэлка. ШЬТИКА ж. перан. закомінак. Вазьмі гладьішку ў шыйцы (Глінішча, Хойн.) ШЬТЛАЛЬНІК зборн., м., тое, што шыгаль. Шьілальнік насцілаем парасятам (Насовічы, Добр.). Параун. шыгалле. ШЫЛЁГА (Ш ЫЛЯТА) ж. 1. лаза. Нічога такнерасце добра ў етых Тульгавічах, як шыляга (Ломыш, Хойн. + Вуглы, Ельск.; Сяўкі, Лоеўск.; Чалюшчавічы, Петр.). Параун. шыльга, 2. тое, што шыгалле ў 2 знач. Карова ў шылёгу кудысь пабегла (Сяўкі, Лоеўск.). ШЬГЛЬГА ж., тое, што шылёга ў Г знач. 3 шьільгі добрая дудка будзе (Піркі, Браг.). ШЫЛЬГОВЫ прым. лазовы. Шыльговых галінак прынесі (Піркі, Браг.). ШЫНКАВАЦЬ незак. шаткаваць (капусту). А я яшчэ сваёй капусты не шынкавала (Даманавічы, Калінк.); Тугія качаны шынкуюць, а шаўлякі кладуць на дно дзежкі (Капараўка, Рэч. + Багданавічы, Карм.). ШЫНЭ'ЛІКІ толькі мн. бульба (у мундзірах). Пры
Дадатковыя словы
пбдсціл, шыбунак, шыбўнку, шыдэлак, шыльгбвых, шынкўюць, шынэлікі
6 👁