Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1982). Частка 8

ду ў госці, навары шынэлікаў, успомнМ вайну, як му елі (Н. Дуброва, Акц.). ШЫПЁХАМ (ШЫПЁХОМ) прысл. кучна, многа. На етай орэшыні Спелых орэхаў шыпёхом на ўсіх галінах (Стадолічы, Лельч.). ШЫПУ'ШКА ж. 1. тое, што шчыпушка. Шыла, т ы ла ды шыпушку ўкалола (Баравікі, Светл.); Палола буракі, дак шыпушкі забалелі (Кароткавічы, Жлоб.); Коле ад марозу ў шыпушкі (Зялёныя Лукі, Гом. + Броніца, Марозавічы, Б.-Каш.; Дубраўка, Добр.; Забалацце, Par.). 2. канец яйца (тупы). Падставіў шыпушку на ўбіткі (Забалацце, Раг.). ШЫРАЧЭ'ЗАЗНЫ прым. самы шырокі. Гарод у іх шырачэзазны (Ніўкі+Дубраўка, Добр.; . Шырокі, Б.-Каш.). ШЫРЭ'Ц м., тое, што шчырэй. У нас адзін шырэц (Камаровічы+Макарычы, Петр.). Параўн. шчырэц. ШЫ'ТАЛЬ м. каўнер. ён жонку за шыталь i з двара (Быч, Кирм.). ШЭ'УКАЦЦА незак., неадабр., тое, што шалацца. Дакуль ты будзеш шэўкацца (Тураў, Жытк.). Параўн. шастаць, швендаць, швэндацца, шлёндаць, шлындаць, шляцца. ШЭФАНЬ м., Toej што шароша. Пад вечар з'явіўся шэрань (M. Аўцюкі, КалінК.+Дарашэвічы, Петр.). Параўн. шарэш I. Э ЭЛЕКТРЬІ'ЧКА ж. лямпа (электрычная). Электрычка перагарэла (Хвойнае, Хойн.). ЭСТАКАДАУШЧЬІК м. чалавек (які працуе на эстакадзе). Эстакадаўшчык треба каб добра знаў сваю работу (Ельск, Гому). Ю / ЮЖНУЦЬ зак. грукнуць. Нешта там у сенях юкнула (Грушаўка, Hap.). Ю'НУШ м. хлопец. КУнуш паехаў на кані (Бабічы, Чач.). ЮРОК I м., заал. птушка (палявая). Юрок усё гудзе i гудзе (Хізы, Ветк.); Ну, юрок, такі маленькі, вяртлявы (Вялікае Поле, Петр.); Юрок усегда крычыць юр