Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1982). Частка 8

ШКУРАТ м. рэмень. Шкураты дзілалі із аўчыннай скуры (Капань, Рэч.). ШКУРАЦІНА ж. кусок рэменя. Ідзі шкураціны папрасі (Быч, Карм.). ШКУРАЦЯНЫ' (ШКУРОЦЯНЫ') I прым. раменны. Булі раньшэй у богатых шкуроцяныя постолы, a ў бедных дык з лыка (Стадолічы, Лельч.). ШКУРАЦЯНЬГ II шкурацяная мыш, лятучая мыш. Шкурацяная муш лётае (Ручаёўка, Лоеўск.). ПІКУРАЦЯНЯ' н. дзіцяня (кажана). Саўсім маленькая шкурацяняты, шчэ, мо, i не летаюць (Ручаёўка, Лоеўск.). ШКУРАЦЬ незак. лупцаваць. Шкураў мяне i банька здорава, а я ўсіраўно ня пашоў боляй у школу (Быч, Карм.). ШКУ'РНІ толькі мн., тое, што шкрабакі. У хлеў у мене е шкурні (Слабажанка, Хойн.). Параўн. шкробы, шкрэгні. ШЛАГА ж. абшлаг. Замусоліў шлагІ так, што i ў жлукце не адмыеш (Вышамір, Рэч.). ШЛАКАТАЦЬ незак. казытаць. Дзеці ўчора крычалі, шлакаталі адзін другога (Глінішча, Хойн.). ШЛАГІАК м. гатунак (яблык). Во, паспее шлапік, дык крышні сушыць будзім (Шохаўка, Чач. + Р. Бурыцкая, Лоеўск.).. ШЛАПАТЫ прым. няўдалы. Цыган быў шлапиты (Бялёў, Жытк.). y ШЛЕЙКА ж. кашуля (споднял). Бегае па хаце ў адной шлёйцы (Жгунь, Добр.). ШЛЁНДАЦЬ незак., неадабр., тое, шта шалацца. Чаго ты шлёндаеш? (Грушаўка, Добр.). Параўн. шаетаць, швёндаць, швэндацца, шлындаць, шляцца, шэўкацца. ШЛЁГ у знач. выкл. рэзкі ўдар. Шлёг дубцом каня, a ён брыкнуў (Задуб'е, Раг.).' ШЛЕГАЦЬ (ШЛЁГАЦЬ) незак. сцябаць, хвастаць, Перастаў бы ты ўжо шлёгаць гэтых коней (Тульгавічы, Хойн.); Сколькі ні шлёгай яго пугай, бегчы не будзе (Заспа, Хойн.); Шлёгаў каня, а ён стаідь як ўкопаны (Дарашэвічы, Петр.-f- Глінішча, Хойн.; Грушаўка,- Добр.; Хізы, Ветк.). ШЛЁГНУЦЬ зак., аднараэ. сцебануць. Шлёгпі яго добра (Глінішча, Хойн.). ШЛЁН м.. пух (воўны). За шлён даражэй плодяць (Хізы, Ветк.). І