ШКРЛБАЛКА ж. прыстасаванне для разграбанни гною. Нясі шкрабалку, трэба тут разграбці гной (Бялёў, Жытк.)........ ' ШКРАБАЦЬ незак. 1. драпаць. Што там у вуглу шкрабае? (Багудічы, Ельск.). 2. шаркаць. Ен ледзь шкрабаў па хаце (H. Кузнечнае, Лоеўск.). Параўн. шкробаць. ШКРАБЦГ незак., тое, што шклабці. Пара мо.табе, мая дачка, шкрабці бульбу (Навінкі, Калінк.); Ты ж шкрабі бульбу, а не рэж, яна ж маладая (C. Рудня, Жлоб.+Амелькаўшчына, Хойн.; Галоўчыцы, Hap.; Гармавічы, Жлоб.; Заспа, Дземяхі, Рэч.; Калінін, Хойн.; Маркавічы, Гом.; Уць, Добр.). ШКРАБОК м. кельма. Лішнее гліны ніколі не астаецца. Шкрабком раўняюць сценку зверху (Людзяневічы, Жытк.). ШКРОБА аг., неадабр. гуляка. Вот цягаецца шкроба гэтая (Навасёлкі, Петр.). ШКРОБАЦЬ незак., тое, што шкрабаць у 2 знач. Перастань ты ўжо шкробаць сваімі шкрабакамі (Хальч, Гом.). . ШКРОБЫ толькі мн., тое, што шкрабакі. Дзе ты свае шкробы дзеў? (Камаровічы, Петр.). Параўн. шкрэгні, шкурні. ІІІКРЬІГІТАЦЬ незак. квакаць. A ў вадзе, як цёпла, то жабы i пачынаюць шдрыгітаць (Чалюшчавічы, Петр.). ШКРЫЛЁК м. скрылік (сала), Парэж сала на шкрылькі (B. Нямкі, Ветк.). ШКРЭ'БЕЛЬ м., тое, што шклобка. Падай мне, хлопча, шкробель (Аравічы, Хойн.). ШКРЭ'БЛА аг., перан., неадабр. чалавек (непаваротлівы, павольны, марудны). Шкрэбля такі яе Іван, што болыд ужэ не можна, чуць ногі цягне (Ведрыч, Рэч.). ШКРЭТНІ толькі мн., тое, што шкрабакі. ён добрай абуўкі не бачыў, хадзіў у шкрэгнях ўсё жыццё (Шырокі, Б.-Каш.). Параўн. шкробы, шкурні. ШКУМАТ м. шматок. Дзе які i шкумат мацерыі пападзе, дак яна занясе на гарэлку (Быч, Карм.). ШКУ'МЯЦЬ м. ліцітва (тканіны). Шкумяць падшый, а то надта каротка (Палессе, Чач.). ШКУРАПЁИКА ж. дзяўчына (непаседа, свавольніца). Во шкурапейка проклятая, а не дзеўка (Палессе, Чач
Дадатковыя словы
разграбаннй, шклббка, шкрбба, шкрббаць, шкрббель, шкрббы, шкрэбель, шкрэбла, шкўмяць, шкўрні
11 👁