Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1982). Частка 8

ШВА'Я ок. мера вымярэння. Прывёз толькі што шваю дроў (Багданавічы, Карм.); Швая раўняедца пяці вяршкам (Баравікі, Светл.). Параўн. швырок, шурка. ШВЁИКА ж. швачка, краўчыха. Швёйка яка добрая (Холмеч, Рэч.); Машыны рэдка ў каго былі, толькі ў швёйкі (Баравікі, Светл.); Панясу швёйцы спадніцу caшыць (Хвойнае, Хойн. + Неглюбка, Ветк.; Сапрыкі, Чач.). ШВЁНДАЛА (ШВЁНДАЛО) аг. чалавек (без справы). Дзе ты ходзіш, швёндало? (Вуглы, Hap.). ШВЁНДАЦЬ (ШВЭ'НДАЦЬ) незак., неадабр., т е, што шалацца. Калі ты ўжо перастанеш швёндаць (Тульгавічы, Хойн); Іван, не швёндай ты з хаты ў хату (Белы Пераезд, Петр.); A ета ўсё швэндае ўслед (Шылавічы, ,Б.-Каш.-І-Вуглы, Ельск.; Заспа, Рэч.; Крыўка, Сямёнаўка, Раг.; H. Кузнечнае, Лоеўек.; Пакалюбічы, Гом.; Хвойнае, Хойн.). Параўн. шаетаць, швэндацца, шлёндадь, шлындаць, шлядца, шэўкацца. ШВЁРКАЦЬ незак., неадабр., тое, што шабуняць. Начне швёркаць, не можно вытрымадь: ні аднаго слова не разбярэш (Замосце, Калінк.). Параўн. шавёркаць, шадэркаць, швэргаць. ШВІДКІ прым., тое, што шаткі. Такі швідкі ў p а боде, любо глянуць (Стадолічы, Лельч.); А яна-була така швідкая, баявая, як яе маці (Аравічы, Хойн.). Параўн. шпётны. ШВІДЭ'ЛАК М; тое, што шадэлка. Што-та я даўно швідэлка свайго не бачу (Каравацічы, Рэч.). Параўн. швыдэлка, швындэлка, шыдэлак. ШВОРКА ж. 1. вяроўка (тонкая). Дзей тая шворка, хачу бяллё вешаць (Чыстыя Лужы, Добр. + Белы Пераезд, Петр.; Ніўкі, Добр.; Рафалаў, Браг.; Целяшы, Гом.). 2. завязка. Падай якую-небудзь шворку мех завязаць (Апанасаўка, Гом.); Завяжы мяшок шворкай (Дубраў-, ка, Добр. + Баравікі, Светл.). 3. павадок (для сабакі). Потым знімеш шворку i пускаеш на следу (Аравічы, Хойн. + Кароткавічы, Жлоб.). Параўн. шорка. ШВОРНЯ ж. шворан. Шворня заесць — рады ні дадь (С. Рудня, Жлоб.). Параўн. шкворань. ШВБІГОЛКА ж., бат. пясчанка. Швыголкі многа па пясках (Халочча, Чач.). ЩВЬГДКА прысл. хутка. Швыдка вядро вады прынясі (Грушаўка, Добр.). Параўн. шыбка. ШВЫДЭ'ЛКА ж., неадабр., тое, што шадэлка. Ад