дала суседцы сваю швыдэлку (Каравацічы, Рэч.). Параўн. швідэлак, швындэлка, шыдэлак. ШВЫНДЭ'ЛКА (ШЫНДЭ'ЛКА) ж., тое, што шадэлка. Швындэлка — гэта тое, чым вяжуць. Шындэлкай вяжуць красівыя кохты (Забалацце, Раг.). Параўн. швідэлак, швідэлка, шыдэлак. ШВЫРОК м„ тое, што швая. Тры швыркі насек з кумам учора днём (Марозавічы, Б.-Каш.). Параўн. шурка. ШВЭ'НДАЦЦА незак., неадабр., тое, што шалацца. Чаго ты швэндаешся? (В. Нямкі, Ветк.); Як пашлеш куды-нібудзь, дык яна швэндаецца да абеда (Хамінка, Лоеўск.). Параўн. шастаць, швёндадь, шлёндаць, шлындаць, шляцца, шэўкацца. ШВЭ'РГАЦЬ (ШВЁРГАЦЬ) незак., неадабр., тое, што шабуняць. Хопіць швёргадь абы-што (Н. Мааолаў, Жлоб.); А ты перастань швэргаць, нічога не ведаючы (Шарын, Ельск.; Паганцы, Светл.); ён абы-што швэргае, калі нап'ецца (Антонаў, Ельск. + Крыўск, Б.-Каш.; Сцяпы, Жлоб.). Параўн. шаверкаць, шадэркаць, швёркаць. ШКАДАРЫ (ШКАНДАРЫ) толькі мн., тое, што шандалы. Сначала шкадары ложаць, потым далей работа (Халочча, Чач); Шкандары трэба добра ўкапаць (Гардуны, Добр.+Марозавічы, Б.-Каш.; Меркулавічы, Чач.; Целяшы, Гом.). Параўн. штандары. ШКАПЭ'РДЗЩЦА незак., неадабр. ганарыцца. ён так шкапэрдзіцца, а было б там чым (Цагельня, Раг.-ЬКапань, Рэч.). ШКАРЛАТ (ШКАРЛЯТ) м., мед. шкарлятына. Шкарлат напаў на дзяцей (Дарашэвічы, Петр.); Я хварэў у дзяцінстве шкарлятам (М. Аўцкжі, Калінк.). Параўн. шкарлацін. ШКАРЛАЦІН м., мед., тое, што шкарлат. Шкарлащ'н у роде (Цярэшкавічы, Гом.). ШКАРЛУП'Е зборн., н., тое, што шаройкі. Пасля прасейвання грэцкай мукі застаецца шкарлуп'е (Багуцічы, Ельск.). Параўн. шарбикі. ШКАРЛУ'ШНА (ШКОРЛУ'ШНА) ж., адзінк., тое, што шалупаха. Ей трэба яйцэ добрэ аблупіць, бо накоўтаецца шкорлупін (Заходы, Лельч.). Параўн. шалупёйка, шалупка, шалушка, шкарупка. ШКАРУ'ПКА ж., тое, што шалупаха. Кардоплі пачысціла, р. шкарупкі не ўвабрала (Аляксандраўка, Ка
Дадатковыя словы
напецца, шалўпка, шалўшка, шарбйкі, швэндацца, шкапэрдзщца, шкарлащн, шкарлупе, шкарлушна, шкарлўп'е, шкарўпка, шкарўпкі, шкорлушна, шкорлўпін, шўрка
5 👁