Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1982). Частка 8

далы ўкапалі ў зямлю (Ухоў, Ветк.). Параўн. шкадары, шкандары, штандары. // падваліны. Пад мастом шандалы ўжэ пагнілі (Сапрыкі, Чач.). ШАНОК м. мера (вагі, роўная 5 пудам). Шанок жа не паложыш i не пойдзіш (Норкаўшчына, Карм. + Івакі, Добр.). ШАНТРЭП'Е зборн., н., зневаж. дзятва. Учора мне етае шантрэп'е ўсе слівы паабтрасалі (Амельно, Раг.). Параўн. шпана. ЩАНТУ'П м. разетка (электрычная). Антось, хадзі адрамантуй шантупа (Навасёлкі, Хойн.). ШАНУ'ЦЬ зак. пайсці. Дзеці шанулі, дак i самой не прыйінлося выйсці (Дарашэвічы, Петр.). ШАНЬКА ж., тое, што шабёта ў 1 знач. Хоць шанька i была вялікая, але яблыкі ўсе не ўлезлі (Белы Пераезд, Петр.); Узяў абед у шаньку, закінуў за плечы i пайшоў пасвіць кароў (Хвойнае, Хойн.); Як пойдзеш па шчавель, вазьмі маю шаньку (Іванаўка, Хойн. + ВІтаў, Жлоб.; Грабава, Жытк.; Грушаўка, Добр.; Дзяражычы, Лоеўск.; Замосде, Калінк.; Неглюбка, Ветк.). / / кашэль. Добру шаньку за дзень чарніц прыносіць (Рычоў, Жытк.). ШАПАРКА ж. павець. У шапарку дровы кладуць, лучыну, сена (Піркі, Браг.). Параўн. шопа. ШАПЁТКА аг. чалавек (шапялявы). Як ён размаўляе, шапётка еты (Дубраўка, Добр.). ШАПІРКА ж. шампійьён. ІПапірка мае салодкі прысмак (Даманавічы, Калінк.). ШАПКА ж., перан. 1. сланечнік (галоўка). Сарваў шапку сланечніка (Гармавічы, Жлоб.). 2. апоўзіны. Штоб вецер не разбурыў стог, яго вяршаюць шапкай з голля (Ст. Буда, Б.-Каш). 3. вяршнік. Шапак яшчэ няма, а так трэба хутчэй рамы ўстаўляць: зіма блізка (Забалацце, Раг.); Не задапіцеся, а то стукнецеся аб шапку (M. Аўцюкі, Калінк. + Крынкі, Рэч.; Піркі, Браг.). ШАПЛЯЖ I м. лядзяш. Вот доўгіе шаплекГ звісаюць ca етрахі (K. Сла.бада, Акц.). ШАПЛЯ'К П м., тое, што шамляк. Шаплякі я павек кралям аддаю (Глінішча, Хойн.). Параўн. шаўляк, шуляк I у 1 знач. ШАПНУ'ЦЬ зак., перан. падказаць (каму-н. што-н.). Яму хтось шапнуў, што яна прыехала (Пакалюбічы, Том