ШАПЯЛЯ'ТЫ прым. шапялявы. Шапяляты ён быў у яе, a з віду харошы (Быч, Карм.). ШАПЯТАЦЬ незак. нагаворваць. Што ты ўжо шапятаеш на мяне зноў? (Піркі, Браг.). ШАПЯ'ХА ж толькі адз. кароста. У дзіцёнка наўгалаве шап'яха (Забалацце, Раг.). ШАРАКI м. палатно (неадбеленае, нефарбаванае). Ш арак— ета яшчэ неадбеленае i нефарбаванае палатно (Баравікі, Светл.); Я сама шаракі ткала (Кавака, Браг.). ШАРАКII м. заяц (шэры). Учора ў нашым гародзё бачылі дзеці шарака (Палессе, Чач.). ШАРАМ м. шрам. Пасля раны застаўся шарам (Халочча, Чач.); У нашага Івана шарам ад ванны шчэ застаўся (Хізы, Ветк.). ШАРАУКА ж., тое, што шалька. Дзе гэта мая шараўка завалілася? (Палессе, Чач.). ШАРАХАЙКА ж., тое, што шаматушка. Глядзі, ужэ шарахайку ў руках дзяржыць (Пакалюбічы, Гом.). ШАРАХНУЦЬ закэкспр. стукнуць. Ён як шарахнуў яе (Жгунь + Норкавічы, Добр.). Параўн. шлопнуць, шлэпнуць, шпокнуць. ШАРАШ м. шарпак. Харошы снягавы шараш (Целяшы, Гом.). Параўн. шарон, шарош, шарэш II. ШАРОИК1 толькі мн. высеўкі, рэшткі (пасля npaceŭвання). На рэшаце астаюцца шарбикі (Неглюбка, Ветк.); Шарбикі аддаём гусям, свінням (Багданавічы, Карм.+Дубраўка, Добр.; Капань, Рэч.; Меркулавічы, Чач.; Хізы, Ветк.). Параўн. шкарлуп'е. ШАРОН м., тое, што шараш. Калі снег падтае, a потым холад зноў, дык шарон на снягу (Бялёў, Жытк.). Параўн. шарош, шарэш II, ШАРОШ м., тое, што шараш. А ён бывае пасля адлігі ў мароз еты шарош (Кароткавічы, Жлоб.). Параўн. шарон, шарэш II. ШАРОША ж. іней. На дзярэўях бальшая шароша (Янова, Ветк.). Лараўн. шарэш I, шэрань. ШАРОШКА ж. матыка. 3 шарошкай добра палоць між радоў (Жмураўка, Рэч.). ШАРПОТА ж. галалёдзіца. Шчэ як шарпота, так слізка (Быч, Карм.). ШАРСЦЁНЬ м. шэршань. * Вясной трудзіцца шарсцёнь, здабывае сабе мёд (Кароткавічы, Жлоб.), ШАРХВА ж. шалік. Мой купіў дабрэнную шархву