прыгала чэраз чыглаўку (Глушкавічы, Лельч.); Мой малы дзесьці ў садзе гуляе з чыглаўкай (Злодзін, Маз.). ЧЫКІЛЬДА ж. качарга. Чыкільда ў. кутку стаіць (Камаровічы, Петр.). ЧЬІКІЛЬДАЦЬ незак., тое, што чыкільгаць. Мой Толька ўжо вучыцца чыкільдаць (Хвойнаё, Хойн.). ЧЬІМЁРКА ж. вопратка (мужчынская). Мой стары дык чымёрку шчэ зверху варатніком з аўчын абшыў. Црыгожа вельмі (Вышамір, Рэч. + Насовічы, Добр.). ЧЫМЧАЛА ж., бот. бузіна. Чымчала расце ў нас на агародзе, красный i чорныя ягады на ёй (Баравікі, Светл.). ЧЫ 'Н КАж. каструля. Ванюшка, забяры ў цёткі чынку (Лабыроўка, Карм.). ЧЫНЬГ толькі мн., ткац. дэталі (для раздзялення нітак асновы). Дзед мне добрыя чыны зрабіў, добра будзе ткаць (Багуцічы, Ельск. + Бялёў, Жытк.; Быч, Карм.; Каравадічы, Рэч.; Кароткавічы, Жлоб.; Марозавічы, Б.-Каш.; Пярэдзелка, Лоеўск.; Тонеж, Лельч.; ЧалЮшкавічы, Петр.). . ЧЬГРЬЩ А ж., заал. самка (чырка). Хадзіў учор'а швагра на ахоту, дак прынёс толькі дзве маленькія чырыды (Аравічы, Хойн.). ЧЬІРЬГЧКА ж. 1. заал., памяти, да чырыца. Чырычка — вутка малая, нясе сем — дзевяць яец (Лядцы, Светл.+ Піркі, Браг.). 2. перан. жанчына (гаварлівая). Зноў гета чырычка вуйшла да мяне (Калінічы, Нар.). ЧЫ 'СЩ К м., бат. крапіва. Чысціком змуваюцца, што б на галаве не было перхаді (Гармавічы, Жлоб. + Падворак, Лельч.). ЧЫСЦЯ'Іў м., дат. чыстацел. Чысцяк на анюціны глазкі пахожы — сіні, белы, жоўценькі, рабаваты (Марозавічы, Б.-Каш.)., ЧЭ'КАЦЬ незак. клекатаць. Буслы ўжэ чэкаюць, значыць, вясна будзе (Стаўбун, Ветк.). ЧЭЛНЕСЦЁНЬ м. дымаход. Чэлнесцёнь трэба, ўжо пачысціць, а то сажа падая (Навінкі, Калінк.). Параўн. чэлюсце. ЧЭ'ЛЮСЦЕ н., тое, uito чэлнесцёнь. Ето чэлюсце, праз его дым ідзе. Там, людзечкі, на чэлюсце сажы, аж страшно (Заходы, Мілашэвічы, Лельч.). ЧЭ'МЕР м. 1. бат-. чамярыца. Чэмер на лузе расце (Уць, Добр.+Хізы, Ветк.); Помню, грошы кой-як сабралі, купілі коніка, а ён многа не пражыў i здох,— чэмеру
Дадатковыя словы
учора, чысцяіў, чэкаць
6 👁