ЧУ'ЙКА ж. армяк. Каторае з сукна, доутае такое,— то чуйка, а то вось — спінжак (Асарэвічы, Браг.). Параўн. чухмёнь. ЧУЛШДА ж., зневаж. жанчына (неахайная). За харошым мужам i чулінда жана, а за плахім i папоўская раба (Быч, Карм.). Параўн. чумёдра. ЧУМАК! тоЛькі мн. чаравікі (скураныя). А чумак! як адзенеш, дык пляшаш увесь вечар (Піркі, Браг.). ЧУМЁДРА ж., зневаж., тое, што чулінда. У той чумёдры ў хаді гразішчэ вечно (Каменка, Маз.). ЧУМУТА ж. пойла. Ці ж гэта малако? Та ж чумута якайсці (Палессе, Чач.). ЧУ'НІ толькі мн. галёшы. Чуні паклеіць трэба, а то ваду прапускаюць (Іванаўка, Хойн. + Багуцічы, Ельск.; Навасёлкі, Петр.; Рэчышчы, Светл.). ЧУ'НІКІ толькі мн., памянш. да чуні. Сённі купіла сваей малой чунікі (Чырвонае, Рэч.). ЧУРАК л. бутэлька (ёмістасцю 250 г). Мо, далі б молока хоч чурак, а то дзіця хворэ (Мілашавічы, Лельч.). ЧУФЛІК м., памянш. гаршчочак. Учора Нюта купіла такі ладны чурлік у лаўцы (Лабыроўка, Карм.). Параўн. чыбрык. ' ЧУСОЙКА ж., тое, шго часоўка. Чусойкі — гэта пласты на клубку, каб ён круты быў (Марозавічы, Б.-Каш.). Параўн. часоячка. ЧУХЁЛЩЬ незак. падаваць. Марфа, чухёль мне сякеру (Маклішча, Хойн.). ЧУХМЁНЬ м., тое, што чуйка. Чухмёнь вялікі, доўга носіцца (Насов}чы, Добр.); Длінны саматканы такой чухмёнь еты даўно шылі (Хізы, Ветк.+Асінаўка, Чач.). ЧУЧАЛОНКА ж., анат. фаланга. Упала на лёду, да пазбівала ўсе чучалоніп (Бярэзнікі. Жытк.). ЧЬГБРЫК м., памянш., тое, што чурлік. У чыбрыку трэба сцярагацца варыць, а то шчэ разаб'еіп (Лабыроўка, Карм.). ЧЬІБУРЬГХНУЦЦА зак. баўтануцца. Хто-та як піхнуў мяне, дак я як чыбурыхнуўся з парому (Быч, Карм.). ЧЫВУ'ШКАЦЬ незак. такаваць. Цецерукі рана пачынаюць чывушкаць, яшчэ когда цёмно (Стадолічы, Лельч.). ЧЫГГРНІК м. імшара. Па ўзгорку ягад німа, а по чыгірніку многа яііічэ e (Бялёў, Жытк.). ЧЫТЛАУКА ж. дзіц. скакалка. A яна вельмі доўга