ЦКУХА аг. ціхоня. ён такі цюха, што хоць вяроўкі з яго ві (Горваль, Рэч.). ЦЮ'ЦІК м. бервяно (кароткае). Цы то ў шутку, цы не, толькі ў нас плотнікі цюцікам завуць кароткія бяр-. венні (Коеаль, Карм.). ЦЮЦКУН м..тытуяь. Цайду ў магазін па цюцюн (M. Аўцюкі, Калінк.). ЦЯГ м. 1. вяроўка, Вось дяг ляжыць (Быч,АКарм.). 2.,пута. Падай цяг, надо спутаць карову (Пабеда, Ветк.). ЦЯГАНКА I ж., рыб. снасць (рыбалоўная). A ці ры-. жоўка, ці цяганка — адно i тое ж (Аравічы, Хойн.), ЦЯГАНКА II ж. карова (блудная)_._ М-а.я цяганка зноў у шкоду зайшла (Грабаўка, Гом.). ЦЯГУ'НЫ (ЦЕГУ'НЫ) толькі мн. гатунак (бульбы). Цегуны плоха вельмі разварваюцца (M. Аўцюкі, Kaлінк.). . ЦЯГУНЫ' толькі мн.у кул. буракі (з цыбуляй). Трэба пакрышыць цягуны ў вінігрэт (Залессе, Чач.). ЦЯКЛІВЫ прым. дзіравы. У мяне такая ўжо дяклівая хата, што няма спасу, вада льецца прама на галаву (Хутар, Светл.). ЦЯКУ'Н м., бат. мак-самасей. Цякун сам узыходзіць, паспевае, ведер хістае — ён i сеецца (Холмеч, Рэч.). ЦЯЛЁЩ м. калода. Разрэзалі цялёш на дошкі (Выіііалаў, Петр.). ' . ЦЯЛІЦА (ЦЕЛГЦА) I ж. цёлка. Павяду цяліцу к віцінару (Бялёў, Ждтк.); Трэба ў Каці целіцу купіць сабе на развод, ена ад вельмі добрае пароды (Аравічы, Хойн.). ЦЯЛІЦА II ж. ёлка-сухастоіна. Цялід у ельнічку батата ў нас e (Бялёў, Жытк.). _ ЦЯЛІЧКА памяти, да цяліца I. Тая цялічка вырасла ды перазімавала (Піркі, Браг.),; Наша карова ацялілася', прывяла чорную цялічку (Юравічы, Калінк.; Радкоў, Акц.). ЦЯ'МКАЦЬ незак. чаўкаць. Хваціць табе цямкаць, пара ўжэ добрэ навучыцца есці (Будкі, Hap:). ЦЯ'МКІ прым. кемлівы. Ён такі цямкі.Г. Па сяле ні найдзіш такоГа (Усох. Буда, Добр.). Параўн. цямлівы. ЦЯМЛГВЫ прым., тое, што цямкі. Цямлівы буў чалавек мой (Ламавічы, Акц.). ЦЯПЛЁННА прысл. горача. Цяплённа було ўчора (Усох. Буда, Добр
Дадатковыя словы
цегўны, цякўн
7 👁