ЦЫПЛЯ'ТНЩА ж. кураводка. Цыплятніца з куранятамі ходзе па градзе (Баравікі, Светл.). ЦЫФКАЦЬI незак. цвыркаць. Цыркун урэда ні дзедае, a толькі дыркае (Бабовічы, Гом.). ЦЫФКАЦЬII незак. даіць (карову). Пайду ўжо, трэба цыркаць карову (Усох. Буда, Добр.). ЦЫРКЛЁУКА ж., спец. лобзік. Цырклёўка вузенькая, з тонкім пярэднім кандом (Усох. Буда, Добр.); Hiма дзе куліць цырклёўку (Засінцы, Ельск.). ЦЫРУВАЛЬНІЦА ж. цыравальшчыца. Тия, што штолаець наскі, дык цырувальнідай завецца (Ламавічы, Акц.). ЦЫ'ТРА ж., зневаж. жанчына (непрыгожая). От нівестку прывеў — цытра нека (Каменка, Маз.). ЦЬМЕН (ЦЬМЕНЬ, ЦЬМІНЬ,) м., бат., тое, што цмян. У мяне на гародзе багата цьмёну расце (Дубраўка, Добр.); A цьмень жоўтым цветам цвіце, a лісцікі такія сівенькія (Аравічы, Лоеўск.). ЦЭ'БРЫК м„ памянш. 'да цэбар. Цэбрыка ў хаце ня было (Уваравічы, Б.-Каш.). ЦЭ'ДЖАНЫ дзеепрым., працэджаны. Цэджанае малако мы ўладыжку зліваем (Марозавічы, Б.-Каш.). ЦЭИ займ. той. Дэй сын ў іх старшы (Грушаўка, Hap.). ЦЭНТАУРА ж„ бат., тое, што цвінтарэйка. Цэнтаўра розавінькім цвіце, як смолка, ена ат кашлю (Холмеч, Рэч.). ЦЭНТРАЛКА ж. стрэльба (цэнтральнага бою). Кагда затвор у цэнтры, то ета цэнтралка (Ручаёўка, Лоеўск.). ЦЭР м., бат. цэра (трут). Во які цэр разросся (Aciнаўка, Чач.). ЦЭ'РКВА ж., царква. Як была ў нас цэрква, мы малыя каждую нідзелю бегалі прачашчацца (Бабовічы, Гом.); У нас зараз e цэрква, але ў ёй ужэ не служаць даўно (Баравое, Лельч.); Ціпер у дэркву перасталі хадзіць (Чарняцін, Б.-Каш.). ЦЮ'ШК-ж., помянш.-ласк. парася. А ў нас такі хороціэнькі цюнік, беленькі i вішчыць (Глінка, Стол. + Прудок, Калінк.). ЦЮ'РНУЦЬ зак. з'есці. Сёдня так цюрнула сялёдку, аж паздаравела (Святое, Рэч.). ЦЮФЫЦЬ незак. да цюрнудь. Што так цюрыш, рад, што дарваўся? (Быч, Карм