ЦОДШК м,., кул. аладка. Дзеўкі, хадземце снедаць цоднікі— вельмі смачныя (Грушаўка, Hap.). ЦОК м., кул. тлушч (растоплены). Дзеці выцапалі скавараду цоку (Антонаў, Ельск.). ЦОКНУЦЬ зак. схапіць. А ён мяне як цокне за руку (Піркі, Браг.). ЦУТАЛКА ж., анат. перадплечча. Месіш цеста— pyкі ў муке, цугалкі так i абсыпаны, нібы снегам (Холмеч, Рэч.). Параўн. цулка. ЦУГЛІНА ж. спражка (на ашыйніку). Купіў ашыйнік, да не бачу, што цугліна слабая (Кароткавічы, Жлоб.). ЦУДЛІЦЬ незак., зневаж. піць (прагна). У хляве пастануЦб цяляты i з карыта пойла цудляць (Усох. Буда, Добр.). ЦУКОР'.Е н., зборн., бат. цыкорыя. То калісьці ж i я цукор'е. варыла (Юравічы, Калінк.). ЦУЛАГА ж., спец, разец (рубанка). Ось гета пласцінка — цулага называецца— падсоўваёцца i высоўваедца (Юравічы, Калінк.). ЦУ'ЛКА ж., анат., тое, што цугалка. Ужо другі год ад етай вот цулкі спакою нема, пухне i пухне (Усохская ' Буда, Добр.). ЦУ'ПКІ (ЦУ'БКІ) 1. прым. жорсткі, цвёрды. Вяроўка цубкая, як з дроту ўсядно (Кабанаўка, Жлоб.; Жгунь, Добр.); Боты бацькавыя сталі цубкія, мо каб іх чым памазаў (Антонаў, Ельск). 2. моцны. Ен такі цупкі хлопец (Усох. Буда, Добр.). ЦУРБАК м. палена. Наш дзед прынёс у хату абярэмак сосновых цурбакбу (Амелькаўшчына, Хойн.). ЦУРБАЛКА ж. гузік. Прышыла цурбалку ў сарочку (Хвойнае, Хойн.). ЦУТКА ж., бат. сцябло (сланечніка). Як павыганяе тыя цуркі, дык роўныя са мной (Хізы, Ветк.). ЦУРКОМ прысл. ручаём. Бач, Палажко, як цурком пот бяжыць з мяне (Перароў, Жытк.). ЦУФЬГ толькі мн. цура. Раней, бывала, здзелаіш етых цураў, пад'ясі ды i на вечарынку (Хізы, Ветк.); Штосьці мне цурбу захацелася (Барталамееўка. Ветк.; Калінічы, Нар.). Параўн. цюра. ЦЫБАРА ж. вядро (калодзежнае). Цыбара ў нашым калодзізе дзеравяная (Усох. Буда, Добр.). Параўц. цыбарка. ЦЫБАРКА ж., памянш. да цыбара. Вядро ў нас за
Дадатковыя словы
падясі, цбднікі, цбкне, цбку, цукбр'е, цукоре, цурбакбў, цурбў, цуркбм, цўбкая, цўбкія, цўгалка, цўгалкі, цўлка, цўлкі, цўпкі, цўраў, цўркі
7 👁