рывада, Рэч.). Параўн. хвосцік у 3 знач. 6. працяг (вяселля). Пасля вяселля вельмо смешно хвост гулялі (Махновічы, Маз.). 7. кутас. У ручніку асталіся саўсім малыя хвасты (Каравацічы, Рэч.); Хвастбу у цябе нямнога засталося? (B. Стралкі, Раг.). 8. від прычоскі. На галаве хвасты закручваеш, a ў галаве пуста (Лучын, Раг. + Камунар, Б.-Каш.). 9. перан. звязка. У мяне ў печы сушыцца тры хвасты баравікоў (Баравікі, Светл.). ХВОСЦІК м. 1. кончык. Хвосцік у стручка пажоўк (Залессе, Чач.); Паатрывай хвосцікі ад бобу (Піркі, Браг. + Капараўка, Рзч.). 2. пазваночнік (ніжняя частка). Сёння ўпаў, аж хвосцік забалеў (Усохская Буда, Добр.). 3. памянш. да хвост у 5 знач. Раней жнеі пакідалі многа хвосцікаў на полі (Быч, Карм.). ХВОШЧЫК м., бат., памяти, да хвошч. I на балоці багата хвошчыку расце (Халочча, Чач.). ХЁЙДАР м. павець. У нас поўны хёйдар дроў (Баравікі, Светл.). Параўн. хізок. ХЁУРАВАЦЬ незак. сябраваць. Не хёўруй, сынку, з Іванам, бо ён цябе завядзе пад дурнога хату (Белы Пераезд, Петр.). ХІБАВЬГ прым. спінны. Можа ты мне пазычыш хонь хібавога сала? (Бабовічы, Гом.); Хібавым салам суп заскварваюць (Холмеч, Рэч.+Дзям'янкі, Добр.). ХІБА ж. хіб. Дзікаму кабану хібу зламалі (Багуцічы, Ельск.). ХІБЁ часц. хіба. Хібё не прыдзецца табе дажыць, а то пабачым! (Грабава, Жытк. + Рудня Антонаўская, Kaлінк.). ХІБЁТ м. здольнасць, працавітасць, руплівасць. Строіць хлеў, дак ета, я табе скажу, не з яго хібётам (Астрагляды, Браг.). ХІБЁТЛІВЫ прым. здольны, працавіты, руплівы. О, якая хібётлівая дзеўка, усё гарыць у руках (Насовічы, Добр.). Параўн. хібётны ў 1 знач. ХІБЁТНІЦА ж. жанчына (акуратная). У мяне баба бальшая хібётніца (Пружынішчы, Акц.). ХІБЁТНЫ прым. 1. тое, што хібётлівы. Да хібётный які, пазавідуваць толькі (Астрагляды, Браг.); А яна была баба хібётная (Усохская Буда, Добр. + Мялешкавіны, Маз.). 2. добры, якасны. Купіў я сёдні хібётны нож (Пружынішчы, Акц