равала стол хвашчанкай, дак беленькі (Холмеч, Рэч.4Амелькаўшчына, Хойн.; Асарэвічы, Браг.; Баравікі, Светл.; M. Аўцюкі, Калійк.; Палессе, Чач.; Ст. Краснае. Рэч.; Чалюшчавічы, Петр.). ХВАШЧЬГЦЦА незак. парыцца (венікам). Кажуць добра вымуўся, як пахвашчыўся венікам (Асарэвічы, Браг.). ХВЁДАР м. страўнік (начинены мясам). Учора кабана ўбілі, хвёдара здаравеннага зрабілі (Тульгавічы, Хойн.). ХВЁДАРКА м. кароўка божая. Хвёдарку найшла, пагляджу, ці будзе заўтра пагода (Коўчыцы, Светл.). ХВЁНІЦЦА незак. ганарыцца. Hi хвёнься тут, німа чаго i чым (H. Востраў, Раг.). ХВІЛЁПІЦА ж., тое, што халёпа. Толькі прыдзе восемь, так i хвілёпіца на дварэ (Парэчча, Акц.). Параўн. хлёбска, хлюпота, хлюць, хляба, хлякась, хляпа, хляпота, хляпоцце. ХВГЛЯ ж. 1. хваля. Ад етага парахода пайшла бальшая хвіля (Холмеч, Рэч.); Дзень сённі добры i хвілі на Прыпяці малые (Аравічы, Хойн.). 2. вецер (моцны). Па полю вельмі цяжка іці: такая хвіля ўзнеслася (Хвастовічы, Петр.). ХВОЙКА ж. 1. памяти, да хвоя. Каля хвоі вырасла хвойка (Аравічы, Хойн.). 2. бат. хвошч. У мене на сотках хвбикі много (Аравічы, Хойн. + Стадолічы, Лельч.). ХВОР м. хвароба. О, хвор нападзе, дык i не павернешся (Усохская Буда, Добр.). ХВОСНУЦЬ зак., груб, агрэць. Узяў палку да ек хвоснуў худобіну, чуць не ўбіў (Стадолічы + Буйнавічы, Лельч.). ХВОСТ м. 1. хвост. Маладое ваўчаня, калі гуляецца, дык за хвастом сваім бегае, як сабачаня (Баравікі, Светл.). 2. задняя частка (чаго-небудзь). На хвост плыта станавіліся самыя жвавыя i рухавыя хлопцы (Баравікі, Светл.). 3. канец. У каго які конь; хто ў галаве едзець а хто ў хвасцё пляцецца (Марозавічы, Б.-Каш.); Як жа хвасты здзелаем, дык тады лепей плесці кош (Кароткавічы, Жлоб. + Бялёў, Жытк.; Марозавічы, Б.-Каш.; Ручаёўка, Лоеўск.). 4. палатно (кавалак). На снегу сільна добра вібяліла хвост палатна. Хваста трэба разлажыць, хай ноч пабудзя (Аляксандраўка, Калінк.). 5. участак (нязжаты). Жнеі пакінулі на полі хвост (Га
Дадатковыя словы
хвастбм, хвбйкі, хвбснуў, хляпбцце
4 👁