УЦЯЖКУ' прысл., тое, што ўважку. У нас адна маладзіца штогод ўцяжку бывая (Хізы, Ветк.). УЧАРНЁЦЬ зак. схуднець. Балеў чалавек, дак так учарнёў (Ручаёўка, Лоеўск.). УЧКУ'Р м. 1. тое, што ўджгур. У штаны з учкурам раней аборкі зацягвалі. Усе ўжэ шшыла, засталося прышыць учкур (Асінаўка, Чач.). 2. матуз. Раней жа пугавак ні было, дык замест пугавак ушывалі ўчкуры (Хізы, Ветк. + Кірава, Браг.; P. Марымонава, Гом.; Раманавічы, Гом.; Чырвоная Буда, Добр.; Антонаў, Ельск.; Майскае, Жлоб.; Бялёў, Жытк.; Быч, Карм.; Баравікі, Светл.; Aciнаўка, Чач.). 3. шнурок. Раней мужчыны падпаразваліся ўчкуром (Сяўкі, Лоеўск.); Падвяжыся ўчкуром, будзяш як у вусі (Стары Хутар, Светл. + Заходы, Рэч.). УЧМЭФЫЦЬ зак., абыяк. згатавадь. Трохі тут учмэрыла снеданне (Бялёў, Жытк.). УШАН м. цэбар. А ты ў ушанё турнепсу насечы (Агалічы, Петр.). УШКУ'РДЗІЦЬ зак., зневаж. раззлаваць. Такі, бабачкі, яна мяне ўшкурдзіла, што век ні прашчу (Горваль, Рэч.). УШПАР м. паз. Высякаюдь ушпар, штоб дно дзяржалась (Хізы, Ветк.). УШПІЛІЦЬ зак. укусіць. От ушпіліў мене комар, шышка аж вуросла (Бярэзнікі, Жытк.). УШУ'ЛА н. шула. Ушуло добрае будзе з дуба (Прудок, Калінк.); Ушулы ўжэ старые, бо хата ўжо даўно стоіць (Грушаўка, Hap.). У ШУЛУ': хата ў шулу. Toe, што ў плячо. У шулу цяпер ужэ рэдка хто робіць хату (Баравікі, Светл.). УШЧУБАЦЬ зак. адлупцаваць. Каб хтр яе трохі ўшчубаў, мо' б пацішала (Баравікі, Светл.). УШЧУКАЦЬ незак. супакойвацца. Людзі раней работал!, не ўшчукалі (Палессе, Чач.). УШЧУ'КНУЦЬ зак. супакоіцца. Жывот ушчук, не баліць (Палессе, Чач.); Да не крычы ты ўжо, ушчукні (Салтанаўка, Б.-Каш.). УШЧУ'НІЦЬ зак. узрушыць, крануць. Зноў ушчуніў хлопца? (Навасёлкі, Петр.). УКУШНЫ прым. умелы, рухавы, увішны. Мой сын такі ўюшны, што за што возьмецца, дык хоць стрэль, ён усё роўна сваё дзелая (Іскра, Чач.); Хлопчык твой маленькі, a ўюшны, як верабейка (Бялёў, Жытк
Дадатковыя словы
учкўр, учкўрам, ушкурдзіць, ушула, ушчукнуць, ушчуніць, ушчўк, ушчўкні, ушчўніў, ушўло, ушўлы, шулў, ўважкў, ўджгўр, ўцяжкў, ўчкурбм, ўчкўром, ўшкўрдзіла
6 👁