УСЛОНІК м., тое, што ўслонец. Пастаў услонік кала грубкі, я хоць плечы пагрэю (Асінаўка, Чач.). Параўн. услончык. УСЛОНЧЫК м., тое, што ўслонец. Услончык наш зламаўся, няма ў нас услончыка (Забалацце, Par.-fМаркавічы, Шарпілаўка, Гом.; Гардуны, Добр.). Параўн. услонік. У СНЫКГ прысл. у адведзіны, у адведкі. Мяне не было, я сённі ў сныкі хадзіла (Быч, Карм.). УСОНІЦЦА зак. заснуць (моцна). Што ета за хлопід, што ўсоніцца на вячорках — ні разбудзідь (Жгунь, Добр.). УСПЫЛЩЦА зак., тое, што ўсёрдзідда. Успылшася, бы жару падсыпалі пад яе (Забалацце, Раг.). Параўн. усхадзіцца. УСТАНЧАЦЬ незак., тое, што упалняць. Я ж вам ні буду устанчаць, што бачыце, тоя i ежця (Вялікі Бор, Хойн.). УСТАУКА ж. вышыўка (на рукавах). Як вышыта на рукавах — ета ўстаўка (Раманавічы, Гом.); Устаўкі такія добрыя ў кохце, што хоць i старая кохта, а вукінуць шкода (Багуцічы, Ельск. + Баравікі, Светл.; Кавака, Браг.; Нісімкавічы, Чач.). УСТОБКА ж. стопка. Устобка старая ўжэ, дзіравая,ў зімой гуркі замерзлі (Целяшы, Гом.). Параўн. усцёбка. УСТОПКІ толькі мн. атопкі. Да етыя устопкі вукінуць трэбо ўге (Бялёў, Жытк.). УСТРАІІЬ зак. зачаснінь. Мой у грыбы ўстраў хадзіць (Палессе, Чач.). УСТРОЧКА ж., тое, што ўплёт. А мая дзетка, хто ж табе такія ўстрочкі купіў? (Маркавічы, Гом.). Параўн. уплётка. УСТРУ'Б м. зруб. Яны толькі яшчэ ўструб паставілі, работы шчэ шмат (Маркавічы, Гом. + Бывалькі, Рэч.). УСТУ'ПЦЫ толькі мн. шлёпанцы. Уступцы на дзеравянай падашве бываюць, а наверсе кожа (Раманавічы, Гом.). УСТУПІЦЬ: уступіць у галаву. Запасці ў галаву. От уступіло ў голову дурное, не забывае (Стадолічы, Лельч.). УСТЫРКНУ'ЦЬ зак. абуць (паспешліва). Устыркнула бацінкі на голую ногу i пашла гуляць (Капань, Рэч
Дадатковыя словы
услбнчык, услбнік, устббка, устбпкі, уструб, устыркнуць, устыркнў, устўпцы, ўсбніцца, ўстрбчкі, ўстрўб
14 👁