развал. Я сею штогод з краёў, у разору, а тады на разори баба соўнешнікаў насадзіць (Холмеч, Рэч.); Адзін год у разор сеем, а другі ў склад (Насовічы, Добр.). Параўн. у раскладку, у роскідку. У РАСКЛАДКУ: араць у раскладку. Тое, што ў развал. Тую ўзарэ ў раскладку, а тую ў склад (Гармавічы, Жлоб.). Параўн. у разор, у разору, у роскідку. УРАЧЬГШЧА н. мянушка. У нас у селе урачышча даваць любяць (Піркі, Браг.). УРОДЗІ часц. быццам. Уродзі хто-та стукаў у вакно ды й няма нікога (Насовічы, Пракопаўка, Добр.); Ты ўродзі на свой маціў заводзіш (Леніна, Хойн.). УРОСКЩЗЬ прысл. у роскідку. Уроскідзь валяюцца бярвенне, i нікому нема дзела (Ліцвінавічы, Чач.). У РОСКЩКУ прысл., тое, што ў развал. Калі ў роскідку арэцца, тады ў серадзіне разора застаецца i два загончыкі будудь (Баравікі, Светл.); На адным загоне будзем сеяць авёс, а на другім бульбу — ары ў роскідку (Дземяхі, Рэч.). Параўн. у разор (у разору), у раскладку. УРОУНІ прысл. нароўні. Налі вады ў вядро ўрбуні з берагамі (Неглюбка, Ветк.). УРОЧЛІВЫ прым. да дзеяслова сурочыць. Карова у нас урочліва кім-та была, знахарку звалі (М. Аўцюкі, Калінк.); Урочлівы чалавек, ад яго ўрокі ідуць (Дарашэвічы, Петр.). УРОЧНІК м., бат. татарнік. Там, дзе расце ўрочнік, трэба капаць калодзезь (Гармовічы, Жлоб.). УРУ'Н м. рунъ. Калі б зіма была добрая, урун загінуў бы (Бялёў, Жытк.). Параўн. уруна. УРУ'НА ж., тое, што ўрун. Харошая ўруна,, добра жыта ўзышло (Марозавічы, Б.-Каш.); Кароў пасьці на ўруну пагналі (Ст.-Буда, Б.-Каш.+ Бывалькі, Чарнейкі, Рэч.). УРУ'НЩЬ зак. зазелянець. Сёлета жыта ўруніла хоць (Быч, Карм.). УРЫЖВАЦЬ незак. рыкаць. Гледзі, не ni брагу, нето будзеш урыкваць, як корова (Бялёў, Жытк.). УРЭ'ЗАК м. адрэзак. I цепер урэзак меньшы, чым той рас (Грычынавічы, Жытк.). УРЭ'ЧШК м., бат. асака. Урэчнік на балоце расцець i рэжацца вельмі (Марозавічы, Б.-Каш.). УСАДЗГЦЬ зак., тое, што ўдзёць. У нас гавораць
Дадатковыя словы
разбр, рбс, рбскід, рбскідку, урбчліва, урбчлівы, урунщь, урэчшк, урўн, урўна, ўрбдзі, ўрбчнік, ўрбўні, ўрў, ўрўн, ўрўна, ўрўніла
8 👁