УНУ'КА (УНУ'ЧА) ж. унучка. Унука памыла падлогу, a матды радасці (Ваявода, Гом.); У мяне ж ужэ ўнука школу закончила (Кавака, Браг. + Багданавічы, Карм.; Сяўкі, Лоеўск.; Велядін, Рэч.; Брылёў. Петр.); Ну, пасярэдзіне, то мая ўнуча ідзе (Дарашэвічы, Петр.). УНУЧЭ'НЧЫК м., памянш. да ўнук. Унучэнчык, лажыса спаць, ужо позно (Дарашэвічы, Петр.). УНЯТЦЬ зак. пераняць. Дак ты ўняла тры каровы, дай погнала (Бялёў, Жытк.). У ПАДСОБКУ прысл. у дапамогу. Каб хлопец буў дома ў падсопку (Быч, Карм.). УПАДОБАЦЬ зак. упадабаць. Калі сын упадобаў (нявесту), той мне добрэ (Млынок, Ельск. + Кідін, Жлоб.; Дворышча, Хойн.). УПАЛІЦЬ зак. распалідь. Трэба печ упаліць (БараBini, Светл.). УПАЛНЯТЦЬ незак. дагаджаць. Не нада ім упалняць (Холмеч, Рэч.) Параўн. устанчаць. * УПАРАНКУ прысл. уранку, раніцою. Упаранку заўсёды вялікая i халодная раса (Перароў, Жытк.); Упаранку схадзі ў грыбы (Прудок, Калінк. + Рубча, Петр.). УПАРАДЖАЦЬ зак. упарадкаваць. Мы позна ўсё ўпараджалі (Палессе, Чач.). УПАРАДЗІЦЦА зак. управідца (з гаспадаркай). Пішуць маладыя, што ўпарадзіліся яны там харашо (Палессе, Чач.). Параўн. упорацца, упоркацца. УПАРЬІЦЬ зактое, што ўлупіць. Упар яе там, каб не чапілася (Палессе, Чач.); Парэві, то як упару — больш не захочаш (Грабава, Жытк.). Параўн. улюлюшчыць. УПЁРАК прысл. упапярок. Hi падумала, разрэзала ўперак, дак на подбіўку й не хапіла (Хізы, Ветк.); Есьлі широкая паласа, то ўпёрак скародзюць (Марозавічы, Б.-Каш.). Параўн. уперак. УПЁРЫЦЦА зак. ударыцца, выцяцца. Упёрыўся аб баньку (Задуб'е, Раг.). УПЁРЬІЦЬ зак. набіць. От толькі пойдзі гуляць, тоя тобе, дзевочко, упёру (Бярэзнікі, Жытк.). УПЁТАВАЦЦА зак. стаміцца. Там йе шчэ лашчына, мо калі ня ўпётуюцца, набрындаюць дзе грыбоў (Палессе, Чач.). УПЁЖЦІСЯ зак. надакучыць. Ну й упекся ж ты мне! (Дубраўка, Добр.). Параўн. упякціся
Дадатковыя словы
задубе, падсбпку, унуча, унўка, ўнўка, ўнўча
6 👁