УЛОВІЦЬ зак. злавідь. Дапаможыш куру ўловіць (Дарашэвічы, Петр.). УЛОННЕ н. прыпол. Хадзі, мая дзетка, ка мне на ўлоння (Астрагляды, Браг.); Як пасаджу малога на ўлонне, дык ён зразу i зашчабеча (K. Балсуны, Ветк.). УЛУ'ЗАЦЬ незак., зневаж. есці (прагна). Як я бачу ты добра ўлузаіш (Вітлін, Раг.). Параўн. уплятаць. УЛУПІЦЬ зак. ударыць. Я цябе сённі ўлуплю да й добра (Славань, Светл.). Параўн. улюлюшчыць, упарыць. УЛУ'ТАК м. вушак. Рамы ўстаўляюць ва ўлутак (Багданавічы, Карм.); Давайце калоду распусцім на ўлуткі (Хізы, Ветк. + Марозавічы, Б.-Каш.; Суткоў, Лоеўск.) Параўн. улушняк. УЛУШНЯЖ м., тое, што ўлутак. У мяне ўлушнякі з старой хаты, дак адзін крэпкі, a другі ўлушняк не (Kaроткавічы, Жлоб.). УЛЮЛЮЧІІЧЬІЦЬ зактое, што ўлупіць. Як улюлюшчыў ён таму хулігану, нат не паверылі вачам сваім людзі (Акцябр.); Параўн. упарыць. УЛЯКНУ'ЦЦА зак. спалохацца. От я сённі ўлякнуўся (Сідаравічы, Б.-Каш.). УМАРДАВАЦЦА зак. змардавацца. Вазілі сена цэлы тыдзень, умардаваліся нейма як (Шарпілаўка, Гом.). УМЁКА аг. умелец. От умёка, што ні возьме, то i poбіць (Леніна, Хойн.). УМЁСЦЯМ прысл. разам. Вы не ўмёсцям ходзіце? (Быч, Карм.). УМЁЦІЦЬ зак. заўважыць. Я ўмёціў яе адзін дзень, другі, трэці i на адным i тым жа месці (Піркі, Браг.). УМОЧАНЫ дзеепрым. мочаны, салёны. Гуркоў умочаных дзеўцы папаслала (Піркі, Браг.). УМУФЗАЦЦА зак. запэцкацца. А яна ж умурзаеццаўмурзаецца за дзень'(Бялёў, Жытк.). УМЬГЛІЦЦА зак. упарыцца. А сёння конь добра бег, затое ўмыліўся, бедны (Холмеч, Рэч.). У НАЗІРКУ прысл. назіркам. У назірку сабака бег за зверам, a тады згубіў з віду (Піркі, Браг.). УНЁ I. часц. вунь. Унё Іван ідзе да мяне (Крупна, Маз.). УНЁ II. выкл. ого. Уне! Яшчэ лецяць (Тульгавічы, Хойн.); Не ўмееш пець, унё?! (Леніна, Хойн
Дадатковыя словы
улузаць, улутак, улякнуцца, умб, умўрзаецца, ўлбвіць, ўлбнне, ўлбння, ўлўзаіш, ўлўтак, ўлўткі, ўмўрзаецца
4 👁