турак якісь (Асінаўка, Чач.); Што ты з турком говорыць хочэш... (Стадолічы, Лельч.). ТУФКАУКА ж., заал. турок. Туркаўка турчыць — тур-р-р-тур-р (Каранёўка, Гом.). Параўн. турчалка, турчык. ТУФЛІК м. гаршчочак. Ганна, прынясі мой турлік, а то нема ў чым кашу прыставіць (Лабыроўка, Карм.). ТУРЛЬГКАЦЬ незак. м а р м ы т а ц ь. ён ш т о с ь там т у р лыкаў, да я ні паняла нічога (Пакалюбічы, Гом.). ТУРЛЬГЧЫЦЬ незак. гаварыць невыразна. Мой малы дык да году турлычыць (Башыца, Чач.). ТУФЧАЛКА ж., заал., тое, што туркаўка. У лесі була, знайшла кубло турчалкі з яйцамі (Стадолічы, Лельч.). Параўн. турчык. ТУРЧАЦЬ незак. 1 журчаць. Вада дзюраём турчыць (Зарэчча, Жлоб. + Насовічы, Добр.; Сівенка, Ветк.). 2. гусці. Мядзведка турчыць над вухам (Забалацце, Раг. + Баравікі, Светл.; Ямпаль, Рэч.). 3. перан. гаварыць. ён усё сваё турчыць i турчыць (Гадзілавічы, Раг.). ТУФЧАЦЬ незак. рыць. Мядзведка турчыць нору ў градзе, дак так спрытна турчыць (Багуцічы, Ельск.). ТУФЧЫК м. заал., тое, што туркаўка. Турчык вядзецца на дрэве i нясе па дзве яечкі (Лядцы, Светл.). Параўн. турчалка. ТУРШКАНЁННА прысл. хутка. Давай пабягом туды туршканённа. Во, усе бягуць туршканённа (Дубраўка, Добр.). ТУ'ТАКА (ТУФЭКА) прысл. тут. Тутака наша селішча колісь було (Маканавічы, Холмеч, Рэч. + Бабовічы, Гом.); Вон скоро будзе тутэка, нікуды не йдзіце (Перароў, Жытк.). Параўн. тутакі, тутацька, тутацькі, тутачкі. ТУФАКІ прысл., тое, што тутака. Я тутакі бачыла красівыя цвяты (Сяўкі, Лоеўск.); Праходзьце, во тутакі садзіцесь (Ніўкі, Добр.). Параўн. тутацька, тутацькі, тутачкі. ТУФАСЬКІ прым. тутэйшы. Тутаськія бабы даўно ўжэ пабралі тые грыбэ (Неглюбка, Ветк.). ТУФАЦЬКА прысл., тое, што тутака. Я яго шукаю ранне, а ён тутацька сядзіць (Неглюбка, Ветк.). Параўн. тутакі, тутацькі, тутачкі. ТУ'ТАЦЬКІ прысл., тое, што тутака. Што за чалавек
Дадатковыя словы
тўрак, тўркаўка, тўрлік, тўрчалка, тўрчалкі, тўрчык, тўрчыць, тўта, тўтака, тўтакі, тўтаськія, тўтаць, тўтацька, тўтацькі, тўтачкі, тўтэка
3 👁