Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

СХО'ДЗБІШЧА к. патрабаванне. Ваійы схо'дзбішчы справядлівыя, што i казадь (Злодзін, Маз.). СХО'ДЦЫ толькі мн. сходы. Мамачка, а наш Жучка лёг на схо'дцы i спіць (Бялёў, Жытк.); Дык хіба ж мне старой па тых схо'дцах лазіць (Піркі, Браг.). СХО'ЖЫ прым. падобны. Я, глядзі ты, трохі схо'жа на іхні род (Аравічы, Хойн.). СХУДНЕ'ЦЬ зак. пахудзець. Ой, як ты схудне'ў (Неглюбка, Ветк.); Схудне'ла дзеўка, бы тая шчэпка (Бялёў, Жытк.). СЦЕБАНУ'ЦЬ зак.,' экспр. пабегчы. Ну заяц сцебану'ў, так сцебану'ў (Каранёўка, Гом.). СЦЕ'ЖКА ж., перан. завязка. Ушыла сце'жкі ў кальсоны, а то кузікі надаела ўжо прышываць (Р. Каменева, Лоеўск.). СЦЕ'ЛЬНІКІ толькі мн. соты. Пчолы робядь з воску сце'льнікі, шчэ на іх кажуць соты, або гнезды (Заходы, Лельч.). СЦЕ'ЛЬНЩА ж. сарочка (начная). У мяне новая сце'льніца (Б. Балсуны, Ветк.). СЦЕ'НКА ж. мера (палатна). Вярхоўя тры сие'нкі сёння наткала (Кірава, Жлоб.). СЦЕ'НЦЫ толькі мн. адросткі пер'яў (пасля лінькі). На маіх гусях адны сце'нцы асталіся (Неглюбка, Ветк.). СЦЕ'РЦІ зак. 1. запаліць. Трэба хоць сце'рці запалку, а то так цямно, нічого не бачно (Стадолічы, Лельч.); 2. памыць (падлогу). Мне ішчэ нада сце'рці мост ды i на работу-бегчы (Амельна, Раг.). СЦЕБКА (СЦЕПКА) ж., тое, што сто'бка. У сцёпцы бульбы ўже мало засталося (Аравічы, Хойн.); Як уроджайный год, то трэшчаць сусекі ў сцёпках нашых (Грычынавічы, Жытк. + Мікулічы, Браг.; Р. Шлягіна, Ветк.; Стадолічы, Лельч.) // хата (невялікая). Насдя i дасюль сядзіць у сцёбцы (Антонаў, Ельск.) //прыбудова. Узяліся строіць к хаці сцёбку, а рабіць німа каму (Бялёў, Жытк.).. . СЦЁБНУЦЬ зак. сцебануць. Сцёбнуў добра мяне дубцом па спіне (Камаровічы, Петр.) // экспр., тое, што сты'рыць. Да яна пяцьсот рублёў сцёбнула ў мяне, дый хацела шубу купіць (Баравікі, Светл.). Параўн. сцы'брыдь. СЦЕРАН м. іржышча. А сцёран с клевярам скашу, дак зімой карова за маліну паесць (Бывалькі, Лоеўск