Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

будынкамі). Заганіця цялё ў су'тачкі (Холмеч, Рэч.+ + Мормаль, Жлоб.); 3. прамежак (паміж печкай i сцяною), Дзед ляжыць на пячы i галаву вусунуў у су'тачкі (Палессе, Чач.). СУТЫФА ж..сварка. Суты'ра ў.хату ўскочыла (Грушаўка, Hap.). ■ СУХАВЕ'РШНІК м., заал. дзяцел. Сухаве'ршнікі вялікія не буваюць, яны ўсе малыя (Ліпляны, Лельч.). СУХАВІ'НА (СУХОВГНА) ж. сухастой. Тут сухові'ну я з покрова наглядзеў (Стадолічы. Лельч.). СУХАМО'СКІ прым. худы (чалавек). I чаго яна такая сухамо'ская (Лельчыцы). СУХАПА'РАМ прысл. раптоўна. Мая цётка памерла сухапа'рам, ні аднаго дня не паляжала (Піркі, Браг.). СУХАПА'РЫКІ толькі мн. бульба (смажаная). Прыстаў сухапа'рыкаў на дзень (В.-Бярэзнікі, Жытк.). СУХАФ м. 1. кулін. сухар. Хлеб на сухары: пасушы (Залессе, Чач.). Параўн. сухрапец (y 1 знач.), сушка, (у 2 знач.); 2. коржык. Сёгодні такі смачныя сухары' ўдаліся (Грушаўка, Нар. + Бялёў, Жытк.); 3. перан. груда (замёрзлая). Не едзь на лісапеці, аб сухары' калёсы пагнеш (Неглюбка, Ветк.). СУХА'РЫК м., памяти, да суха'р у 2 знач. У цябе такія смачныя суха'рыкі палучыліся (Заспа, Рэч.); Смачных суха'рыкаў напякла, дак дзеці выцяглі ўсё (Н. Дуброва, Акц.). ■ СУХАФЫНА ж., тое,Лито стрыжонак у 1 знач. У гэтым дрэве тоўстая суха'рына (Забалоцце, Раг.).. СУХАРЭ'БРЫК м. чалавек (сухарлявы). Які ж ты сухарэ'брык, аж косці тырчаць (Н. Гута, Гом.). СУХАТА' ж., толькі адз. 1. суш. Сухата' высушыла ўсю зямлю (Насовічы, Добр.); Такая сухата', што усё пагарэла на гародзе (Лучын, Раг. + Янова, Ветк.). Параўн. сухме'нь; 2. перан. турбота. Зноў будзе сухата' на шыі дасада (Белы Пераезд, Петр.); Да нас зноў прышла сухата' (Антонаўка, Добр.+Жгунь, Добр.; Перараў,' Жытк.). СУХГ прым., перан. худы. Янка сухі', а Мар'я глёўкая (Камаровічы, Петр.); Ой, які ты саўсім хлопец сухі' стаў, як шчэпки (Леніна, Хізы, Хойн.). СУХМЕ'НЬ ж., то л ы іІ адз., тое, што сухата' ў 1 знач. Сухме'нь ус-ё высушыла (Насивічы, Добр. + Марозавічьі, Б.-Каш). U. Зах