Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

СТРА'ШКІ прыму брудны. А я памыюся, а то стра'шкая такая (Баравікі, Светл.), СТРО'ІЦЬ незак. 1. будавацв. Хацеў стро'іць сабе хату, дэй перадумаў, бо мала шчэ грошай сабраў (Завайць, Нар. + Ручаёўка, Лоеўск.; Тонеж, Лельч.); 2. paмантаваць. Трэба стро'іць хату: крыша пабурылася (Баравікі, Светл.) Цлатаць. Ты чаму панчохі ні стро'іш, рваныя адзяваіш? (Харомцы, Акц.+Бялёў, Жытк.). СТРОЙ мспец. матэрыял (будаўнічы). Строй для хаты ён збіраў некалькі год (Ка-роткавічы, Жлоб.); Пра Строй у нас шчэ гавораць: строймдтэрыял (Бялёў, Жытк. + Засніцы, Лельч.). СТРО'МІЦЦА незак. сароміцца. Не стро'міцеся, дзеўкі, ежце (Бялёў, Жытк.). CTPO'MKA (СТРУ'МКА) ж. стрэмка. Бегаў па вуліцы i стро'мку ў палец загнаў {Дарашэвічы, Петр.); Дай шпульку стру'мку дастаць (Бялёў, Жытк.). СТРО'ПАЛЫПЧЫК л*. тралёўшчык. Вон стро'пальшчыкі ідуць ужо з работы (Халочча, Чач„). СТРО'ПАЦЬ незак., неад. ісці. Ну:ка ты, стри'пай туды адсюль (Палессе, Чач.). СТРО'ЧАНІКІ толькі мн., арх. лапці (лепшага вырабу). Стро'чанікі жаніхі нявестам дарылі перад свадь-' бай (Колбаўка, Ветк.). СТРО'ЧКА I ж. шво. У маёй машыні такая гадкая стро'чка (Забалоцце, Раг.). СТРО'ЧКА II ж. стужка. Калі ў дзевак стро'чка ў касе, як красіва глядзець (Кірава, Браг.); Цяпер там стро'чкі капронавыя, а мы так i ні зналі пра іх (Займішча, Добр.); Надзену розавую з стро'чкамі спадніцу (Неглюбка, Ветк.). СТРУБ м. зруб. Старая хата раскіданая, астаўся толькі струб (Баравікі, Светл. + Быч, Карм.; Майскае, Ж лоб). - СТРУ'БІЦЬ зак. спаліць. Здзелаеце так ды хату стру'біце (Баравікі, Светл.); Вось так гулялі з агнём i ледзь селішча не стру'білі (Бялёў, Жытк.). СТРУГА' ж. рэчка (невялікия). Мой сасед учора каня ў струзе ўгрузіў (Карчовае, Хойн.). СТРУГАНУ'ЦЬ зак., экспр. дзьмухнуць. Толькі з хаты выйшлі, a вецер як стругане', дак мы назад (Пракопаўка, Добр