Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

САВЕ'ТКА ж. хустка (фабричная). Саве'тка — просценькая беленькая хусцінка. Яна палажыла краяц хлеба ў саве'тку, завязала і дала пастушку. Яна была завязана саве'ткай (Дарашэвічы, Петр.). САВО'К м. 1. шуфлік. Поўны саво'к быў залы (Мормаль, Жлоб.); Саўко'м бярэш зярно i кідаеш, тады палова застаецца (Бывалькі, Рэч.+ Неглюбка, Ветк.); 2. міска (драўляная). Калісь паставяць саво'к i ядуць з яго (Палессе, Чач.); Насып мукі ў саво'к (Юравічы, Калінк.); 3. мерка (2 фунты). Ен нам за ета ў канцэ дасць дзесяць саўко'ў зярна i будзь здароў (Ларышчава, Добр.). СА'ВЫ толькі мн., рэліг., свята (зімой). Усе са'вы токі снег воліў, нельга было з хаты вуйці (Бялёў, Жытк.); Са'вы ў нас пачці i не спраўляюдь (Юравічы, Калінк). САВЯ'К (САУЯ'К) м., бат., падасінавік. Савя'к — ўсё роўна, што падасінавік, краснагаловік (Беразнякі, Петр.); Некаторыя кажудь пудосіннік, а му дак саўя'к (Стадолічы, Лельч.); Саўякі' у нас растуць у лозах (Баравое, Лельч.); Саўякі' ляжаць, люба глянуць -(Буйнавічы, Лельч.+Бялёў, Жытк.; Чэмернае, Маз.). САГА'Н м. чыгун. Сага'н картшель стаяў на заслоне (Забінне, Петр.). САГА'НІК м., памяти, да саган. Прынесі худенько сага'нік (Грабаў, Петр.). САГЛА'С м. згода. Быў ў хаце сагла'с. бы(ў i парадак (Шырокі, Б.-Каш.); Без сагла'су й гаспадарку ні дагледзіш (Руднае, Дворышча, Хойн.); Пасля доўгіх спораў yce разышліся ў сагла'се (H. Рута, Гом.). САГЛА'СНА прысл. дружна, згодна. От i сагла'сна жывём з суседам (Стадолічы, Лельч.). САГЛУМІ'ЦЬ зак. сапсаваць. Андрэева карова мне ўсё капусту саглумі'ла (Узнаж, Рэч.); Мне кохту саглумі'ла яна, трэба перашыць (M. Аўцюкі, Калінк.+Чалюшчавічы, Петр.). САГНА'ЦЬ I зак. прапалоць, выкапаць (рад). Колькі ты радоў сагна'ла? (Мормаль, Жлоб.). САГНА'ЦЬ II зак., перан. разбудзіць. Хацелі дзеўкі дзёрыкаў напеч i прасілі: «Зго'ніце нас уранку» (Бялёў, Жытк.). ' САДАНУ'ЦЬ зак. стукнуць. Як садану' насцаком бота (Кабанаўка, Жлоб.); Як садану'ў у той гвоздзік, аж тапор затугііўся (Быч, Карм